فرزانه ماخانی - کارشناس ارشد طراحی شهری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)،
حسن ذوالفقارزاده - دانشیار گروه معماری دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)
محمدصابر باقریان - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)

مجموعه های کشت و صنعت در ایران بعد از اصلاحات ارضی و طی برنامه چهارم اقتصادی در سال های ۱۳۴۷ - ۱۳۵۲ ه ش، در چند شهر ایران و به منظور صنعتی کردن کشاورزی ، شکل گرفتند . مجموعه کشت و صنعت باغ کوثر آبیک از توابع استان قزوین یکی از همین نمونه هاست، که قبل از انقلاب به عنوان باغ سیب احداث شد. اما بعد از انقالب به دلیل وجود مشکالتی ازحیز انتفاع خارج شده و سپس به بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی سپرده شد. در حال حاضر به عنوان مجموعه ای از باغات و مزارع به فعالیت مشغول می باشد.این مجموعه دارای قابلیت ها و توانایی های بسیاری است. اما از سویی مکانیزاسیون کامل فعالیت ها، حضور انسان را در مجموعه کم رنگ کرده و از سوی دیگر به دلیل نبود کیفیت محیطی کافی، رغبتی برای حضور انسان ها و تجربه مکان، ایجاد نمی شود. و این موجب تبدیل فرصت ها به تهدید خواهد بود. پرسش های رویاروی این پژوهش عبارتند از: آیا بازآفرینی نقش های این مجموعه، می تواند مسائل این سایت را به عنوان نمونه ای از مجموعه های مشابه بر طرف کند؟ و جهت بازآفرینی این مکان چه نقش هایی می توانیم به آن بدهیم؟ در انجام این پژوهش از روش توصیفی_تحلیلی استفاده شده است و هدف اصلی آن، بازآفرینی مجموعه کشت و صنعت باغ کوثر، به کمک ارتقا کیفیت های محیطی و بازآفرینی نقش های اجتماعی، اقتصادی و محیطی می باشد.. بنابراین این مکان از طرفی می تواند آنتنی باشد تا افراد را از روستاها و شهرهای اطراف دور هم گرد آورد) نقش منطقه ای(و از طرف دیگر با پذیرش گردشگر فرهنگی - طبیعی )نقش ملی( به عنوان قطب مکمل گردشگری تاریخی قزوین عمل کند.

کیفیت های محیطی، بازآفرینی نقش ها، کار و سکونت، تجربه مکان، گردشگری طبیعی- فرهنگی