بررسی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد ارزیابی ظرفیتها و پتانسیل های بهسازی و نوسازی

امروزه شاهد آن هستیم که کوتاهی در زمینه بافتهای فرسوده شهری، به ویژه در شهرهای تاریخی، موجب گریز ساکنین آن از بافتهای فرسوده گذشته به فضاهای نوساز شهری شده و خالی شدن تدریجی این بافتها، پیامدهایی را به همراه داشته است. در تحقیق حاضر قصد بر این است که به بررسی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد ارزیابی ظرفیتها و پتانسیل های بهسازی و نوسازی پرداخته شود. در این راستا ابتدا حوزه بافتهای فرسوده و تاریخی شهری را موردبررسی قرار داده و علاوه بر تلاش در شناخت خصوصیات این بافتها، با استفاده از تعاریف و انواع و روشهای مداخله، سیر و تحولات تاریخی و درک فرسودگی فضا بیان گردید است. سپس سعی گردیده است تا با بیان نظریات و مکاتب مختلف در زمینه بهسازی و نوسازی و نیز ذکر نمونه هایی موفق از اقدامات جهانی به عنوان پژوهشهای صورت گرفته، درکی روشن و جامع از ابعاد وجودی مسئله به دست آید. از ضرورتهای موجود در بحث بافتهای فرسوده میتوان به نظام سرمایه گذاری و سیاستهای اتخاذ شده از جانب دولت و شهرداری توجه کرد که این امر خود باعث میشود هزینه ها به سمت یافتن راهکارهایی برای بهبود بافتهای تاریخی شهر جلب شود. هدف از این پژوهش، تلاش در شناسایی ظرفیتها و پتانسیلهای بافتهای فرسوده شهر و احیا آن در راستای بهسازی و نوسازی میباشد. در واقع پژوهش حاضر در صدد دستیابی به این سوال میباشدکه معیارهای شناسایی ظرفیتها و پتانسیلهای بافتهای فرسوده شهری کدام اند؟ و در این راستا این فرضیه مطرح میگردد که »به نظر میرسد بافتهای فرسوده دارای پتانسیل و ظرفیت بهسازی و نوسازی شهری میباشند« و در نهایت با استفاده از تجارب موفق داخلی و خارجی و مطالعات صورت گرفته، پیشنهادات لازم جهت تعمیم در شرایط داخلی ایران مطرح گردیده است.

Keywords:

بافت فرسوده , بافت تاریخی , بافت قدیم , ارزیابی , بهسازی , نوسازی , بازسازی.