صدیقه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری ،واحد بین المللی عسلوی ه،دانشگاه پیام نور ،بوشهر ای ران،
حمیدرضا عامری سیاهوئی - هیات علمی گروه معماری ،دانشگاه پیام نور ، واحد بین المللی عسلو ی ه،بوشهر، ا یران

می توان گفت شهر بزرگترین نماد تمدن بشر می باشد، که بشر جهت امنیت و آسایش خود آن را بنا کرده است. شهر تنها یک سکونت گاه نیست بلکه مکانی آباد است که روح اجتماع در آن دمیده شده است و به همین دلیل از آن هویت می گیرد. هویت شهری، هویت جمعی است که با تبلور عینی در محتوای شهر و فیزیک آن معنا پیدا می کند. هویت مجموعه از صفات و مشخصات می باشد که سبب تشخیص فرد و یا اجتماع از جامعه و افراد دیگر می شود به پیروی از همین امر، محله و کوچه و شهر نیز مستقل شده و شخصیت می یابند. علی رغم اهمیت موضوع هویت شهری در سال های اخیر، بحران هویت شهری حس نگرانی را ایجاد کرده است . امروزه آنچه از شهرها در ذهن مردم جا گرفته است مجموعه ای از ساختمان های بلند و ادارات و پارک ها و خیابان های شلوغ است در صورتی که در گذشته فضاهای شهری دارای استقلال و شخصیت و هویت خاص خود بودند.به دلیل عدم آموزش مناسب و تقلیدهای نامناسب از الگوهای مدرنیته و غربی سبب شده که شهرهای بسیاری بر خالف هویت اصیل یک شهر ایرانی ، شکل گرفته و گسترش یابند.در این بین فضاهای شهری و به خصوص مکان های تاریخی شهر نقش مهمی در شکل گیری تصویر ذهنی و هویت بخشی به شهر دارند. در این مقاله شاخص های موثر بر هویت شهری و محله ای در کوچه لوالگر، واقع در منطقه ۱۱ شهرداری تهران که شکل گیری آن به دوران پهلوی اول بر می گردد را بررسی می کنیم.این شاخص ها در ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و عناصر کالبدی با ارزش تاریخی و میزان تاثیرشان بر مبنای مطالعات میدانی و تطبیقی صورت گرفته است. در انتها راهکارهایی جهت ارتقا هر چه بهتر این شاخص ها در این کوچه ارائه گردد.

هویت شهری، کالبد شهری، حس مکان، خاطره جمعی