ارزیابی گزینه های توسعه پایدار در کارکرد شهر های جدید با روش تحلیل سلسله مراتبی(AHP)(نمونه موردی: شهر صدرا - استان فارس)

گسترش روز افزون و افزایش تعداد شهرها و تغییرات کمی و کیفی آنها تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر صنعتی شدن، مهاجرت روستاییان به شهرها در اثر وقوع اصلاحات ارضی، خشکسالی های پی در پی، جاذبه های فریبنده شهری و عوامل دفع کننده در روستاها بوده است. نتیجه چنین امری موجب پیدایش کلان شهرهایی نظیر تهران، شیراز، اصفهان، تبریز و مشهد گردیده است. این در حالیست که به دنبال پیدایش مسائل اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی در کلان شهرها و در نتیجه افت کیفیت زندگی در آنها به دلیل تراکم بیش از حد جمعیت و فعالیت، راهبرد احداث شهرهای جدید با هدف تمرکززدایی از مادرشهرها انتخاب شد. به منظور دستیابی به این هدف، پیش بینی هایی برای این شهرها در دوره های زمانی معین، عمدتا در زمینه جذب جمعیت و اشتغال، به عمل آمد. .هنگامی که صحبت از شهر جدید میشود ذهن انسان سریعا به سمت آرمان شهرها و تجمیع ایده آل ها در این شهرها سوق پیدا میکند. شهرهایی که به لحاظ طراحی، ساخت و اجرا الگو هستند و با تفکرات بدیع شهرسازی همراه اند. و یک شهروند در این شهرها بدون دغدغه خاطر در فضاهای امن همراه با امکانات رفاهی، مراکز محلات پایدار، کانون های قوی اجتماعی با آرامشی که در نگرش این شهرها میباشد زندگی میکند. سوالی که در اینجا مطرح میشود این است که آیا شهرهای جدید ایران این چنین هستند؟ بنابراین این پژوهش بر آن است تا با بررسی سیر تحولات شهرهای جدید، به بررسی اهداف و دلایل عدم موفقیت این شهرها پرداخته و سپس با روش تحقیق سلسله مراتبی ) AHP ( و تهیه نقاط قوت و ضعف در قالب جدول) SWOT ( به طور خاص به شهر جدید صدرا در استان فارس به عنوان نمونه مورد نظر بپردازد

Keywords:

هویت شهر , شهر های جدید , توسعه شهری , توسعه پایدار