الهه عظیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد.
رضا اکبری - استادیار، دانشکده هنر و معمار ی، گروه شهرسازی، دانشگاه یزد.
محسن آرمین - استادیار گروه مهندسی منابع طبیعی آبخیزداری دانشگاه یاسوج.

مورفولوژی شهری به صورت یک دانش سازمان یافته و توجه به نیروهای متنوعی که در شکل گیری یک شهر دخیل اند، یکی از مهمترین رویکردهای کالبدی به شکل شهر است که از اواخر قرن نوزدهم میلادی شکل میگیرد. هدف از این پژوهش مروری بر مورفولوژی شهری میباشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع اسنادی است. جامعه پژوهشی شامل کلیه منابعی است که در زمینه مورفولوژی شهری وجود دارد و از نمونه گیری در دسترس استفاده شده است؛ بدین صورت منابعی که در دسترس پژوهشگر قرار گرفته است به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه با استفاده از فیش برداری بوده است که محقق سعی نموده است اطلاعات مورد نیاز را فیش برداری کند سپس با تفکر و تامل فراوان آنها را دسته بندی و تحلیل کند. نتایج نشان میدهد که عوامل مورفولوژی شهری عبارتند از: بافت شهری، بستر طبیعی، نظام معابر، نظام قطعات، نظام ساختمانها می باشد از لحاظ پایداری نظام معابر پایدارترین این عوامل می باشند و پس از آن نظام قطعات پایدار میباشد و ناپایدارترین عامل مورفولوژی شهری کاربری اراضی نظام ساختمانها میباشد که درصد بالایی از عوامل ناپایداری را دارا می باشد.

مورفولوژی شهری، عوامل مورفولوژی شهری، نظام معابر.