پری شکری فیروزجاه - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران
امیر بخشی - است ادیار گروه جغرافیا دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
سیدحسن رسولی - دانشجوی دکتری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ، ایران
اسماعیل شیخی - کارشناسی ارشد ، معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس ، ایران

شهر به عنوان بستر زیست انسان شهرنشین، نیازمند تامین استانداردهایی است که در یک نگاه می توان آن را استانداردهای کیفیت زندگی نامید. کیفیت زندگی در واقع مفهومی چند بعدی و پیچیده است که از سوی متفکران علوم شهری و سایر اندیشمندان علوم مختلف مطرح و مورد پژوهش قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر سنجش کیفیت زندگی در راستای ارتقای سطح رضایتمندی شهروندان می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی-تحلیلی بوده و روش گردآوری داده های تحقیق در رابطه با مبانی نظری پژوهش، شناخت و تحلیل دادهها اسنادی وکتابخانه ای و در رابطه با بررسی نمونه موردمطالعه، مطالعات میدانی می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات میدانی از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که میان نمونه تصادفی از شهروندان به تعداد ۳۸۱ نفر بر اساس فرمول کوکران از جامعه آماری ۵۰۰۳۲ نفری توزیع گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل دادههای پرسشنامه از نرم افزار SPSS و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج یافته ها بیانگر رابطه مثبت و معنادار میان شاخصهای کیفیت زندگی و سطح رضایتمندی شهروندان است. همچنین نتایج نشان از آن دارد که محلات شهر بابلسر از سطح رضایتمندی متوسط و رو به بالا در رابطه با کیفیت زندگی برخوردار بوده و به جهت تقویت مسائل و مشکلات و بهبود کیفیت زندگی، تقویت و توسعه شبکه ای فضاهای باز و سبز، با تکیه بر قابلیت های محیطی– کالبدی و فرهنگی فضاها از جمله راهکارهای پژوهش حاضر می باشد.

شهر، کیفیت زندگی، رضایت شهروندان، شهر بابلسر