بررسی ارتباط بلندمرتبه سازی و امنیت اجتماعی؛ مطالعه موردی: شهر تهران

ساختمان های بلند هرچند توانسته اند به برخی از مسائل امروز مانند افزایش جمعیت شهری و کمبود مسکن پاسخ گویند اما پدیدآورنده ی مشکلات و نارسایی هایی نیز بودند؛ چرا که به موازات تامین نیازهای سکونت ساکنین شهری، بخشی از الزامات کیفی مورد خدشه قرار میگیرد . به عبارتی دیگر در فرایند بلندمرتبه سازی به دلیل غلبه رفع نیازهای اولیه به پاره ای از ملاحظات کیفی مانند امنیت اجتماعی شهروندان توجه نمیشود. این امر باعث میشود که در یک فرایند کوتاه مدت، محیط سکونتی با مشکلات فراوانی مواجه شود. یکی از ابعاد قابل توجه در ارتباط با آثار بلند مرتبه سازی، مسئله کاهش امنیت اجتماعی شهروندان است. زندگی شهری تلویحا مکان هایی است که مردم زندگی روزانه ی خودرا در آنجا می گذرانند. زمانی که این مکان ها کیفیت مطلوبی نداشته باشند، ساکنان از زندگی در آن راضی نخواهند بود؛ این مسئله نتایج نگران کننده ای از قبیل عدم مشارکت، عدم تعلق به مکان و در نهایت مهاجرت و ترک مکان خواهد شد . این مطالعه با هدف شناسایی رابطه بلندمرتبه سازی و امنیت اجتماعی در شهر تهران انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنان شهر تهران بوده و از طریق فرمول کوکران و با روش نمونه گیری چند مرحله ای حجم نمونه ای برابر ۳۸۴ نفر و به طور تصادفی انتخاب شدند. روش این پژوهش اسنادی و میدانی -پیمایشی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه گردآوری شده اند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر و رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد میان پدیده بلندمرتبه سازی و میزان امنیت اجتماعی شهروندان رابطه معنادار وجود دارد. نتایج نشاندهنده این است که بلندمرتبه سازی از طریق تعارض فرهنگی، گم نامی و ناهنجاری اجتماعی و کاهش سرمایه های اجتماعی، بر میزان امنیت اجتماعی شهروندان تاثیر میگذارد.

Keywords:

بلندمرتبه سازی , امنیت اجتماعی