برنامه ریزی شهری و روستائی با هدف کاهش اثرات سوء بحران

امروزه بحران های طبیعی و انسان ساخت خسارات جبران ناپذیری بر بخش های اقتصادی اجتماعی و محیطی وارد نموده است. به همین دلیل مدیریت بحران و کاهش آسیب پذیری از اهمیت بیش از پیش برخوردار شده است مطالعه و برنامه ریزی برای مقابله اصولی با سوانح طبیعی و حوادث انسانی در شهرها , و روستاها، از همپوشانی تداخل ها و تعامل های متعدد بخشی و فرا بخشی برخوردار است. سازماندهی، تدوین برنامه های منسجم، و عملیاتی نمودن آنها می تواند نظام پویای مدیریت بحران را پی ریزی نموده و از این طریق دامنه بحران را در هنگام وقوع و پس از وقوع بحران کاهش داد و این امر زمانی میسر ا ست که عوامل دست اندرکار؛ دانش، آگاهی و توانایی کافی در زمینه مدیریت بحران را داشته و با برنامه ریزی دقیق و اصولی در راستای کاهش اثرات سوء بحران در جوامع شهری و روستایی موثر باشند. سیستم اطلاعات در برآورد ابعاد حادثه، ارائه اطلاعات مناسب به مردم و مسئولین و افزایش انعطاف پذیری مدیریت نقش اساسی دارد. ویژگی خاص مدیریت بحران سرعت و دقت در تصمیم گیری است و قابلیت ویژه سامانه های اطلاعات جغرافیایی نیز افزایش سرعت و دقت در دستیابی به اطلاعات و در نتیجه اتخاذ تصمیم است.. با استفاده از تمهیدات برنامه ریزی شهری و روستایی میتوان مناطق را به گونه ای طراحی و برنامه ریزی نمود که به هنگام وقوع بحران ها کمترین آ سیب به آنها وارد شود. مهمترین بخش مدیریت بحران باید به پیشگیری وقوع بحران به مفهوم کاهش خطرها و آسیب پذیری ها و توانایی آمادگی برای مواجهه با بحران از جمله آموزش عمومی و آموزشهای خاص امداد و نجات معطوف گردد. در مدیریت خطرپذیری مهمترین موضوع، برآورد میزان خطر و تعریف دقیق برنامه های پیشگیری است. در هنگام وقوع بحران غالبامحل های سکونت دچار آسیب و ناامنی می شود که در این هنگام ایجاد محل سکونت مناسب اهمیت بسیاری دارد. اسکان موقت از آنجایی که غالبا تامین اسکان دائمی برای تعداد زیاد افراد آسیب دیده، نیاز به زمان طولانی دارد، ضرورت می یابد. وظیفه مدیریت بحران، اتخاذ تصمیمات موثر براساس اطلاعات صحیح و مطابق برنامه مدون در جهت کاهش خسارات و کنترل سریع بحران است.

Keywords:

مدیریت بحران , برنامه ریزی , نیازهای نرم افزاری , نیازهای سخت افزاری , مصون سازی شهری و روستایی.