رابطه توسعه و کیفیت حکمرانی از منظر اقتصاد سیاسی (مطالعه موردی: جمهوری اسلامی ایران)

اقتصاد سیاسی به تعامل اقتصاد و سیاست می پردازد که در آن، درنهایت دستور کار سیاسی برای اقتصاد تهیه می شود. از این منظر در دوره معاصر، تلاش های گوناگونی از سوی ایران جهت توسعه پایدار صورت گرفته و برنامه های توسعه متعددی هم نگاشته شده اما آنچه در عمل مشاهده می شود، نه تنها نشانی از توسعه ندارد بلکه بر مشکلات کشور افزوده شده است. در تبیین چرایی این موضوع، گرچه می توان عوامل متعددی را دخیل دانست اما ازآنجاکه جمهوری اسلامی ایران ازجمله کشورهای درحال توسعه قلمداد می شود، نمی توان از نقش ویژه دولت در توسعه یا عدم توسعه غافل شد. لذا پژوهش حاضر که باهدف آسیب شناسی عدم توسعه ایران انجام شده، سوال اصلی خود را بدین گونه مطرح می نماید که چگونه می توان ضعف ایران دررسیدن به توسعه پایدار را ارزیابی کرد؟ در پاسخ به سوال فوق فرضیه پژوهش بیان می دارد که ضعف شاخص های حکمرانی خوب و متناسب با آن، کیفیت پایین حکمرانی در ایران ازجمله عوامل مهمی است که می تواند در این ناکامی دخیل باشد. روش پژوهشی که در این تحقیق به کار گرفته شده، توصیفی- تحلیلی بوده و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای است.

Keywords:

اقتصاد سیاسی , توسعه , ج.ا.ایران , کیفیت حکمرانی , شاخص های حکمرانی خوب