ارزیابی میزان مهارت مدیریت بحران زلزله در بین مدیران محلی و خانوارهای روستایی مطالعه ی موردی: شهرستان قزوین

مدیریت خطر زلزله در مناطق روستایی، علم، فن و یا هنر شناسایی، تجزیه و تحلیل و واکنش به زلزله در چارچوب مولفه های مهارت،آ گاهی و دانش برای کاهش و یا حذف پیامدهای منفی و دستیابی به روند پایدار است. در بین مولفه های مذکور، مهارت در ابعاد فنی وحرف های، ارتباطی )تعاملی( و بازتوانی که مشتمل بر مجموعه ای از قابلیت ها و توانایی ها است، از اهمیت اساسی برخوردار است. در اینپژوهش وضعیت مهارت مدیریت زلزله ی ۳۹۴۷ خانوار روستایی شهرستان قزوین با استفاده از رابطه ی کوکران در سطح ۲۹ روستا و مدیرمحلی )شورای اسلامی و دهیار( و ۳۸۶ نفر از سرپرستان خانوارها مورد بررسی قرار گرفت. انتخاب روستاهای نمونه به روش خوشه ای وانتخاب سرپرستان خانوارها به روش تصادفی سامان مند بوده است. به منظور تجزیه ی داده ها، از روش های آماری توصیفی، برای مقایسه یمیانگین ها و تبیین معنی دار بودن تفاوت های موجود بین طبقات یا گروه ها از آزمون توزیع دو جمله ای و T تک نمونه ای، و آزمون F وبرای تبیین همبستگی و تاثیرگذاری از آزمون آماری پیرسون و برای رتبه بندی مهارت در سطح جامعه از آزمون تحلیل خوش های استفادهشد. تحلیل مولفه ی مهارت در بین مدیران و سرپرستان خانوارها نشان داد که مهارت در بعد مهارت ارتباطی در نماگرهای سطح و میزانتعامل گروهی با نهادهای مرتبط )داخلی و بیرونی(، توانایی همدلی و همدردی با افراد آسیب دیده در سطح مناسب و بالاتر از حد متوسطگویه ها است اما میزان مهارت در بعد مهارت فنی و بازتوانی در اغلب نماگرها و گوی هها به ویژه در زمینه هایی همچون نحوه ی پیوند مناسببین فونداسیون و دیوارهای ساختمان، فضای مناسب بین دیوارهای ساختمان، سردر مناسب، پاس خگویی به نیازها در سطح پایین تری ازحد متوسط قرار دارد. همچنین تحلیل داده ها بیانگر ارتباط معنی دار مولفه ی مهارت و سطح تحصیلات و دانش بود. لذا تقویت نماگرها وشاخص های مهارت مدیریت بحران زلزله به ویژه مهارت های فنی و بازتوانی در بین جامعه و مدیران محلی به منزله ی یک ضرورت اساسیپیشنهاد می گردد.

Keywords:

مدیریت بحران زلزله , مهارت مدیریت زلزله , مهارت ارتباطی , مهارت فنی , مهارت بازتوانی