درمان واژینیسموس و بارداری متعاقب آن ۱۸ سال پس از ازدواج: گزارش مورد
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 340
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-24-4_012
تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1400
Abstract:
مقدمه: گاهی اوقات زوج با شکایت ناباروری طولانی مدت مراجعه می کنند، در حالی که مشکل اصلی آنها واژینیسموس و ناتوانی در نزدیکی است. این مطالعه به گزارش درمان یک بیمار واژینیسموس شدید طولانی مدت با استفاده از رویکرد شناختی رفتاری می پردازد. معرفی بیمار: زوج با سابقه ۱۸ سال ازدواج، بدون فرزند، درخواست استفاده از تکنیک های کمک باروری برای بچه دار شدن داشتند. در اولین ویزیت با توجه به ناتوانی زن از انجام معاینه واژینال و شرح حال ترس از نزدیکی، جهت درمان واژینیسموس به کلینیک سلامت جنسی ارجاع شدند. زن سابقه هایمنکتومی تحت بیهوشی داشت که در حل مشکل بی نتیجه بوده است. اضطراب و خجالت زن از بیان مشکل، بی رغبتی وی به درمان با پزشک مرد، ترس شوهر از بچه دار شدن به دلیل فوت مادرش در حین زایمان، از عوامل تداوم واژینیسموس در طول این سال ها بودند. با درمان شناختی- رفتاری، واژینیسموس ۱۸ ساله در مدت کمتر از ۳ ماه درمان شد. ۳ ماه بعد از درمان واژینیسموس نیز بارداری خودبه خودی اتفاق افتاد. نتیجه گیری: اخذ شرح حال دقیق جنسی و تشویق زوج به درمان واژینیسموس، از اقدامات تهاجمی کمک باروری جلوگیری می کند. طولانی بودن مشکل واژینیسموس نباید سبب ناامیدی زوج و درمانگر از درمان شود. روحیه شاد و امیدوار درمانگر در جلسه مشاوره، داشتن صبر و آرامش، طراحی درمان منطبق با سبک زندگی زوج، توجه به احساسات شوهر و جلب همراهی وی در درمان و ارتقاء خودباوری و خودمدیریتی در زوج، از عوامل موفقیت درمان واژینیسموس هستند. همچنین پیگیری مداوم و دادن بازخورد مثبت به بیمار در فضای مجازی، سبب سرعت گرفتن و پیوستگی روند درمان می شود.
Keywords:
Authors
مریم نکولعل تک
استادیار گروه مامایی و سلامت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
سید علی آذین
دانشیار گروه نانوتکنولوژی، مرکز تحقیقات ریزفناوری زیستی، پژوهشکده فناوری های نوین علوم پزشکی- جهاد دانشگاهی ابن سینا، تهران، ایران.
فتانه نظری
کارشناس ارشد مامایی، مرکز درمان ناباروری ابن سینا، پژوهشگاه فناوری های نوین علوم پزشکی- جهاد دانشگاهی ابن سینا، تهران، ایران.
بهزاد قربانی
استادیار گروه نانوتکنولوژی، مرکز تحقیقات ریزفناوری زیستی، پژوهشکده فناوری های نوین علوم پزشکی- جهاد دانشگاهی ابن سینا، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :