بهزاد سیفی - استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه علوم دریایی حضرت امام خمینی (ره)
جواد داداش زاده - دانشجوی دکتری مدیریت راهبردی دانشگاه عالی دفاع ملی،

توسعه و به کارگیری وسایل بدون سرنشین دریایی بسیار چالش برانگیز بوده، و قابلیت اعمال حقوق دریایی و کنوانسیون های بین المللی دریایی در مورد آنها را با ابهام مواجه نموده است. علیرغم قابلیت به کارگیری این وسایل در ابعاد مختلف علمی، اکتشافی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و ...، اما هنوز مشروعیت به کارگیری آنها در پرتو اسناد بین المللی دریایی مورد اختلاف بوده و تعیین وضعیت حقوقی به کارگیری آنها در پرتو کنوانسیون های بین المللی دریایی بسیار ضروری می باشد. ضمن اینکه به نظر می-رسد، قواعد حقوق بین الملل موضوعه در این زمینه دارای خلاءهایی بوده، و پاسخ گوی توسعه روزافزون آنها نمی باشد. هدف از این مختصر بررسی وضعیت حقوقی وسایل بدون سرنشین دریایی به عنوان کشتی از منظر کنوانسیون های بین المللی دریایی می باشد، و سوالی که نگارنده در پی پاسخ به آن است، این است که آیا وسایل بدون سرنشین دریایی قابلیت این را دارند که از منظر کنوانسیون های بین المللی دریایی به عنوان کشتی تلقی شوند؟ فرضیه تحقیق بر این فرض بنا شده است که وسایل بدون سرنشین اگر قابلیت شناوری و حمل را داشته باشند، می توانند به عنوان کشتی تلقی شوند. روش تحقیق نوشتار حاضر روش تحلیلی - توصیفی است. روش جمع آوری اطلاعات روش کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها: حقوق دریایی, شناور, وسایل بدون سرنشین دریایی, حقوق بین الملل