ارائه مدل ساختاری تاثیر ادراک دانش آموزان از محیط یادگیری روانشناختی بر رضایت تحصیلی با میانجیگری معنای شخصی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر محیط یادگیری روانشناختی بر رضایت تحصیلی دانش آموزان با میانجیگری معنای شخصی است. روش: روش پژوهش پیمایشی است. جامعه آماری، دانشآموزان مدارس متوسطه دوم شهر بابل به تعداد ۹۵۶ نفر هستند که با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای ۲۷۰ نفر انتخاب شده اند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه «چه چیزی در این کلاس در حال رخ دادن است» (اسمیت ،۲۰۱۳)، پرسشنامه معنای شخصی عاملی (ریکر، ۱۹۹۲)، و پرسشنامه مقیاس رضایت تحصیلی(اسمیت،۲۰۱۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش‎های آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضرایب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری) استفاده شد. یافته: نتایج نشان داد که بین متغیرهای محیط یادگیری روانشناختی با معنای شخصی عاملی و رضایت تحصیلی و همچنین بین رضایت تحصیلی با معنای شخصی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین متغیر محیط یادگیری روانشناختی علاوه بر تاثیر مستقیم بر رضایت تحصیلی، به طور غیرمستقیم با میانجی گری معنای شخصی عاملی رابطه دارد و هم بر رضایت تحصیلی تاثیر مثبت دارد. نتیجه گیری: در تحقیقات پیشین نتایج مشابه ای برای رابطه مولفه های این سه حوزه به دست آمده است. نتایج این پژوهش ناظر بر اثربخشی محیط یادگیری بر مولفه های معنای شخصی عاملانه و رضایت از تحصیل در دانش آموزان میباشد. بنابراین میتوان گفت، تاکید بر خود شناسی و توسعه آگاهی متعالی باید یکی از قسمتهای اصلی پارادایم آموزشی مدارس باشد.

Keywords:

محیط یادگیری روانشناختی , رضایت تحصیلی , معنای شخصی , معنی زندگی