رقیه حمیدی - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران
علیرضا سیروس مهر
احمد قنبری

به منظور مطالعه تاثیر محلول پاشی سلنات سدیم، دی اکسید تیتانیوم و تنظیم کننده رشد (هامون گرین®) روی برخی صفات فیزیولوژیک، عملکرد و درصد روغن رقم گلدشت گلرنگ تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) انجام شد. عامل اصلی شامل سطوح قطع آبیاری بر اساس مراحل فنولوژیک رشد در سه سطح شامل I۱= شاهد (آبیاری کامل)، =I۲ آبیاری تا مرحله R۲ (تکمیل گلدهی) و =I۳آبیاری تا مرحله R۱ (تکمیل شاخه دهی) و عامل فرعی شامل شاهد(عدم محلول پاشی)، سلنات سدیم (۲ میلی مولار)، دی اکسید تیتانیوم (۰۳/۰ درصد)، و تنظیم کننده رشد (۱/۰ لیتر) بودند. تنش خشکی باعث کاهش وزن هزار دانه، مقدار رطوبت نسبی برگ و محتوای کلروفیل شد. همچنین تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه و بیولوژیک گردید ولی در دو سطح I۱ وI۲ اختلاف معنی داری باهم نداشتند. بیش ترین مقدار کاتالاز(درI۲ و عدم محلول پاشی)،و پرولین، آسکوربات و گایاکول پراکسیداز (در I۳ و عدم محلول پاشی) به دست آمد. بیش ترین مقدار کربوهیدرات محلول نیز در تیمار محلول پاشی هامون گرین+ آبیاری کامل مشاهده شد. تیمار های اعمال شده بر روی درصد روغن دانه اثر معنی داری نداشتند. به طور کلی آبیاری تا مرحله گلدهی به جهت رعایت مصرف آب در تولید گلرنگ رقم گلدشت در منطقه مناسب به نظر می رسد.

آبیاری, پرولین, دی اکسید تیتانیوم, سلنات سدیم, کلروفیل, گیاه روغنی