الهام دارسی آرانی - پژوهش گر پسا دکتری، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مجتبی زاغری - استاد، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مسعود برزگر - دانشجوی دکتری، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر ویژگی­های فیزیکی اکسید روی بر تغییرات سرمی اینترلوکین­۶، عامل نکروزه کننده تومورآلفا و اوکلودنس­۱ در مرغ مادر گوشتی انجام شد. برای انجام این پژوهش از ۲۰۰ قطعه مرغ مادر سویه راس ۳۰۸، در سن ۵۴ هفتگی، در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار، ۵ تکرار و ۱۰ پرنده در هر تکرار استفاده شد. در این پژوهش، دو سطح روی (۷۰ و ۱۰۰ میلی­گرم در کیلوگرم جیره) و دو نوع منبع اکسید روی (اکسید روی معمولی و اکسید روی فعال شده) استفاده شد. عملکرد تولیدی پرنده­ها و در پایان آزمایش غلظت اینترلوکین۶(IL-۶) ، عامل نکروزه کننده تومورآلفا(TNFα)  و اوکلودنس۱(ZO-۱)  در سرم خون، مورد سنجش قرار گرفت. تامین ۷۰ میلی­گرم روی در کیلوگرم جیره در هر دو شکل ساده و فعال شده خود، غلظت TNFαو ZO-۱را افزایش داد (۰۱/۰P<). در مقابل افزودن ۱۰۰ میلی­گرم اکسید روی از هر دو منبع موجب کاهش فاکتورهای پیش­التهابی و کاهش غلظت ZO-۱ در خون شد (۰۱/۰P<). نتایج این پژوهش نشان داد غلظت فاکتورهای التهابی و غلظت پروتئین­های اتصالات محکم سرم خون در مرغ­های مادر که احتمالا به دلیل مصرف یک وعده خوراک در روز در معرض التهاب روده هستند با مصرف سطوح بالاتر روی کاهش می­یابد و تغییر فاکتورهای التهابی و مقدار پروتئین­های اتصالات محکم نیز در یک راستا بودند. مصرف ۱۰۰ میلی­گرم اکسید روی فعال نسبت به ۷۰ میلی­گرم موجب کاهشIL-۶  شد (۰۱/۰P<). بنابر­این چنین نتیجه­گیری می­شود که تغییر ویژگی­های فیزیکی، عملکرد اکسید روی را بهبود بخشیده است.

اکسید روی, تغییرات سرمی, مرغ مادر, ویژگی های فیزیکی