رضا فرجی - دانشجوی دکتری تخصصی ژنتیک و اصلاح نژاد دام، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
اردشیر نجاتی جوارمی - استاد، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مصطفی صادقی - دانشیار، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
رضا میرایی آشتیانی - استاد، گروه علوم دامی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
حمید رضا مژگانی - استادیار ویروس شناسی، دانشگاه علوم پزشکی البرز

یکی از اصلی­ترین چالش­هایی که این روزها گله داران، صاحبان سگ­ها و یا مراکز آموزش و پرورش سگ­های کار را تهدید می­کند مربوط به بیماری­ پاروویروس (CPV) سگ­سانان است. این ویروس در طی سال ها از زمان شناسایی تا کنون به انواع و سویه های متعددی انشقاق یافته که در نتیجه تغییرات ژنتیکی و آمینو اسیدی، تابع آن بوده و موجب شده طیف وسیعی از خانواده گوشت­خواران را در سراسر جهان تهدید کند. بهترین راه مبارزه با تبعات این بیماری واکسیناسیون می باشد. لذا با توجه به عدم وجود مطالعات کافی از نحوه پراکنش و شیوع سویه های مختلف این ویروس که ممکن است از علل برجسته خطای واکسن و درگیری بالای سگ­ های کشور با این ویروس باشد در این تحقیق با مطالعه مولکولی و مقایسه فیلوژنتیکی سویه های ایرانی نسبت به سایر سویه های شایع جهان دریافتیم که سویه غالب شایع در کشور از نوع CPV-۲a بوده و با شیوع ۲۴ درصدی و ضمن اختلاف ژنتیکی در چندین نقطه از ژن VP۲ با دیگر سویه ها احتمالا شاهد انتشار سویه جدیدی از این ویروس در کشور هستیم. درضمن بر اساس درخت فیلوژنی رسم شده مشخص شد که ایزوله­های ایرانی آن سویه اختلاف توپولوژیکی نسبتا زیادی نسبت به سویه های منشا واکسن های تجاری رایج دارند که فرض اولیه این تحقیق را حمایت می­کند.

پاروویروس, سگ سانان, فیلوژنتیک, CPV-۲‎, ژن VP۲‎