اسماعیل ترک آبادی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت، دانشکده علوم پایه، گروه میکروبیولوژی
زینب فتوحیان - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت، دانشکده کشاورزی، گروه گیاهپزشکی
فاطمه شهدادی - گروه آموزشی صنایع غذایی/دانشکده کشاورزی/دانشگاه جیرفت/جیرفت/ایران

امروزه استفاده از گیاهان در سنتز نانوذرات فلزی که خاصیت ضدمیکروبی دارند، مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر بیوسنتز نانوذرات نقره از عصاره آبی گیاه رزماری و سپس بررسی تاثیر این نانوذرات و سم مانکوزب بر علیه باکتری های عامل پوسیدگی نرم جدا شده از هویج، سیب زمینی و پیاز در طی دوره انبارداری بود. آنالیز نانوذرات نقره بیوسنتز شده بر اساس طیف سنج ماوراءبنفش و FTIR (طیف سنج مادون قرمز) انجام گردید. باکتری های عامل پوسیدگی نرم با استفاده از محیط های کشت انتخابی و اختصاصی از هویج، سیب زمینی و پیاز جداسازی و شناسایی شد. یک جدایه بیمارگر از هر نمونه سبزی با شدت بیماری زایی بیشتر جهت انجام آزمون ها انتخاب شد و حداقل غلظت بازداری (MIC ) آنها در برابر تیمارهای آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که MIC ایزوله های بیمارگر در برابر غلظت ۲۵۸۰ میلی گرم در میلی لیتر نانوذرات نقره و ۱۰۰۰ پی پی ام سم مانکوزب به ترتیب برابر با ۸۸/۸۸ درصد و ۱۰۰ درصد بود. میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه بیمارگر در حضور نانوذرات نقره در ماه سوم انبارداری به ترتیب برای پیاز، سیب زمینی و هویج ۷۰، ۸۰ و ۷۰ درصد و میانگین درصد آلودگی سبزیجات به جدایه بیمارگر در کنترل تلفیقی باکتری ها با نانوذرات نقره و سم مانکوزب در سه ماه انبارداری برای پیاز، سیب زمینی و هویج به ترتیب برابر با ۴۵، ۴۰ و ۴۰ درصد بود. با توجه به نتایج می توان از کنترل تلفیقی نانوذرات نقره بیوسنتز شده و سم مانکوزب در کنترل باکتری های عامل پوسیدگی نرم هویج، سیب زمینی و پیاز استفاده کرد.

اثر ضد میکروبی, باکتری های عامل پوسیدگی نرم, عصاره آبی رزماری, نانوذرات نقره