سیده معصومه شاهرخی - دانش آموخته کارشناسی ارشد اخلاق دانشگاه قم
نفیسه ساطع - دانشیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه قم

تاریخ دریافت: ۱۴/۱۰/۱۳۹۸   |   تاریخ پذیرش: ۲۲/۰۴/۱۳۹۹ معنای زندگی از مهم ترین مسائلی است که انگیزه زیستن، ارزشمندی حیات، امید و تکاپو در زندگی و آنچه از زندگی می خواهیم را دربرمی گیرد. بدون داشتن معنای زندگی، تحمل دنیای آکنده از رنج، درد و مشقت ممکن و معقول نمی نماید. یکی از وظایف اساسی دین، تبیین مطلوب معناداری زندگی است. تحقیق پیش رو درصدد اثبات این فرضیه اصلی است که برطبق آیات قرآن، زندگی انسان دارای معنای ابزاری (هدف مندی حیات)، معنای غیرابزاری (ارزشمندی فی نفسه حیات) و معنای کارکردی (ایفای نقش معین در حیات) است. هریک از این معانی با آیات و مبانی دینی مثل وجود عالم ماورای طبیعت، جاودانگی انسان، اصل فطرت و مظهریت انسان برای اسماء و صفات الهی اثبات می گردد. باید توجه داشت که اسناد این سه معنا به زندگی به صورت منسجم و سازگار در یک نظریه وحدانی تبیین می گردد. از مهم ترین لوازم این نظریه، نقد جدی دوگانه انگاری نظریه های فراطبیعت گرایانه و طبیعت گرایانه از یک سو، و جمع دیدگاه آفاقی بودن معنای زندگی با ضرورت جعل آن در زندگی، از سوی دیگر است؛ بدین معنا که فرد باید با کشف ارزش واقعی و با اختیار خود، زندگی خویش را بر اساس آن معنا دهد و در آن مسیر حرکت کند.   © شاهرخی، س.م؛ ساطع، ن. (۱۴۰۰). بررسی تطبیقی آیات معناداری زندگی از دیدگاه علامه طباطبایی(ره) و آیت الله جوادی آملی، دوفصل نامه پژوهش های تفسیر تطبیقی. ۶ (۱۲)، ۲۰۹-۱۸۵.  Doi: ۱۰.۲۲۰۹۱/PTT.۲۰۲۰.۴۴۶۴.۱۵۷۶

هدفمندی, ارزش, کارکرد, معنای زندگی, قرآن