شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر ارتقا کیفیت آموزش مجازی در بحران کووید-۱۹ با استفاده از تکنیک DANP

هدف: آموزش و فناوری شاخصی کلیدی و ارزشمند است که می بایست در دوران ابتلای جامعه بشری به ویروس کووید-۱۹ مدنظر متولیان امر قرار گیرد. امروزه تدبیر و برنامه ریزی برای عدم ایجاد فاصله علمی و وقفه آموزشی نیازمند شناخت مشکلات موجود و ایجاد بسترهای لازم و ارتقای کیفیت آموزش است که موجب دوام و قوام بنیه علمی کشور می گردد. روش ها: پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع ماهیت داده ها، تحقیقی کمی و از حیث زمانی پژوهشی مقطعی به شمار می آید. نمونه آماری، ۱۰ نفر از اساتید آشنا با مبحث آموزش مجازی با حداقل ده سال سابقه حضور در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بوده اند. شیوه انتخاب خبرگان نیز، هدفمند و به صورت گلوله برفی بوده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مبتنی بر روش DANP استفاده شد. نرخ ناسازگاری پرسشنامه ها برابر با ۰/۰۳ بوده و پایایی آن ها تایید شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار Excel مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: براساس نتایج به دست آمده؛ کنشگرهای دانش و مهارت های الکترونیکی با وزن ۰/۱۲، حمایت و پشتیبانی سازمانی با وزن ۰/۱۰۵ و زیرساخت و کیفیت سیستم با وزن ۰/۱۰۳ تاثیرگذارترین عوامل موثر بر ارتقا کیفیت آموزش مجازی در دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان می باشند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد که عوامل سازمانی و آموزش و فناوری از اهمیت بیشتری نسبت به عامل فردی برخوردارند. لذا اهتمام مدیران و مجموعه تصمیم ساز و تصمیم گیر در این حوزه می تواند در نیل به اهداف مدنظر نقش شایان توجهی ایفا نماید.

Keywords:

Education Quality Improvement , Virtual Education , E-Learning , Medical Education , Covid-۱۹. , ارتقا کیفیت آموزش , آموزش مجازی , آموزش الکترونیکی , آموزش پزشکی , کووید-۱۹.