کریم آزالی علمداری - دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
موسی خلفی - دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.

زمینه و هدف: اطلاعات محدودی در زمینه آثار تمرینات ورزشی بر پری لیپین ها (PLINs) به عنوان تنظیم کننده های مهم ذخیره و لیپولیز بافت چربی وجود دارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر مقادیر پروتئینی PLIN۳ و PLIN۵ چربی احشایی رت های نر چاق می باشد. روش تحقیق: ابتدا رت ها به دو گروه رژیم غذایی استاندارد (CD) و رژیم غذایی پرچرب (HFD) تقسیم شده و پس از القا چاقی (با ۱۰ هفته رژیم غذایی پرچرب) به ۳ گروه کنترل چاق (OC)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. پروتکل تمرین HIIT شامل ۱۰ مرحله فعالیت ۴ دقیقه ای با شدت معادل ۸۵ تا ۹۰ درصد VO۲max و با دوره های استراحتی فعال ۲ دقیقه ای و پروتکل تمرین MICT با شدت معادل ۶۵ تا ۷۰ درصد VO۲maxبود. مسافت طی شده به منظور همسان سازی هر دو پروتکل یکسان بود. پروتکل تمرین تداومی و تناوبی به مدت ۱۲ هفته، بصورت ۵ روز در هفته، با رعایت اصل اضافه بار بر روی نوارگردان اجرا شد. یافته ها: مقادیر پروتئینی PLIN۳ و PLIN۵ چربی احشایی به روش وسترن بلات اندازه گیری شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که HFD منجر به افزایش معنی داری PLIN۵ و کاهش معنی دار PLIN۳ شده است (۰۵/۰p <). همچنین، هر دو پروتکل HIIT و MICT منجر به افزایش معنی داری PLIN۳ (۰۵/۰p <) و کاهش غیر معنی دار PLIN۵ (۰۵/۰p>) شد. نتیجه گیری: بنابراین، به نظر می رسد که تمرین ورزشی ممکن است به واسطه تنظیم PLIN۳ و PLIN۵ نقش موثری در متابولیسم قطرات چربی ایفا کند.

تمرین ورزشی, شدت تمرین, پری لیپین, چاقی