تاثیر دو نوع تمرین استقامتی تداومی و تناوبی بر سطوح پروتینی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز و گیرنده تیروزین کیناز B در هیپوکمپ رت های نر بالغ

زمینه و هدف: دویدن منجر به افزایش شکل پذیری سیناپسی در مغز می شود. با این حال هنوز اثر نوع دویدن بر تغییر مولکول های وابسته به شکل پذیری به خوبی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر دو نوع تمرین استقامتی برBDNF، و TrkB در هیپوکمپ رت بالغ سالم بود. روش تحقیق: در این تحقیق تجربی ۱۸ سر رت ویستار نر بالغ ۸ هفته به صورت تصادفی و مساوی (n=۶) به ۳ گروه کنترل، دویدن تداومی و دویدن تناوبی تقسیم شدند. حیوانات گروه های تمرینی به مدت ۸ هفته روی دستگاه نوارگردان دویدند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات قربانی شدند و هیپوکمپ آن ها از هر دو نیمکره برداشته شد. تغییرات سطوح پروتئینی با روش الایزا بررسی شد. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که در گروه دویدن تداومی در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری در BDNF و TrkB وجود داشت (۰۰۴/۰P = ، ۰۰۱/۰˂ P). همچنین تغییرات مشابهی برای گروه دویدن تناوبی مشاهده شد (۰۰۴/۰ P =، ۰۰۱/۰ P ˂)، اما تفاوت معنی داری بین دو نوع تمرین مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تمرین استقامتی صرف نظر از نوع آن منجر به افزایش BDNF و TrkB در هیپوکمپ رت های سالم بالغ می شود. از آنجا که این دو عامل از اصلی ترین عوامل فرایندهای شکل پذیری هیپوکمپی، حافظه و یادگیری هستند لذا، افزایش سطوح پروتیینی آن ها متعاقب دویدن استقامتی نشان از اثرگذاری مثبت آن بر فرایندهای ذکر شده در افراد بالغ دارد.

Keywords:

دویدن تداومی , دویدن تناوبی , امل نوروتروفیک مشتق از مغز , گیرنده تیروزین کیناز B , هیپوکامپ رت