حکم عقل به ضرورت تعویل کلام خدا بر بیان حجت های خدا

 نگارنده دیدگاه میرزا مهدی اصفهانی در مورد رابطه قرآن با مبین را بر پایه تعویل قرآن بر منفصل توضیح می­دهد. یعنی اینکه خداوند فهم مرادات کلام خود را به بیان    حجت­هایش وابسته کرده است. لذا هر کس فهم مراد خداوند را بخواهد، باید به حاملان علوم قرآن یعنی پیامبر و اهل بیت رجوع کند. میرزای اصفهانی ادله خود را در کتاب مصباح الهدی چنین بیان می­کند: ۱. قرآن به لسان الوهیت است. لذا از یک سوی شبیه کلام بشر نیست و از سوی دیگر منبع هر علمی است و پیوسته جریان دارد و پایان نمی­پذیرد. لذا اصل هر امری در قرآن است. ۲. قرآن خطاب به پیامبر نازل شده است. ۳. قرآن برای تربیت همگان در همه زمانها نازل شده است. لذا باید بطون متعدد داشته باشد تا پاسخگوی نیاز همگان باشد. حکمت تعویل بر منفصل در قرآن، آن است که بطلان خلافت غاصبان را آشکار کند.

Keywords:

اصفهانی , میرزامهدی , قرآن – تعویل بر منفصل , مصباح الهدی(کتاب) , ویژگی های قرآن – دیدگاه میرزا مهدی اصفهانی , خلافت غاصبان – بطلان آن