نقش هویت معماری در طرح های تفکیک سکونتگاهی مورد مطالعه روستای ولیان

رشد سریع جمعیت ایران طی چند دهه گذشته باعث شده مشکلات مختلف کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در سکونتگاه ها ایجاد گردد. بدین منظور با هدف ساماندهی و امکان گسترش بهینه و تامین نیاز های آتی جوامع شهری و روستایی، تدوین و اجرای طرح های توسعه سکونتگاهی از ۱۳۴۰ در سطح کشور آغاز گردید. توجه به توسعه هماهنگ و موزون سکونتگاه و تناسب و حفظ فعالیت های کشاورزی ، صنعتی و خدماتی از طریق توزیع مناسب جمعیت از اهداف طرح های توسعه روستایی می باشد . لزوم توجه به منظر و شکل ارگانیک سکونتگاه های روستایی و تناسب فضای کالبدی مصنوع با فضای طبیعی روستا و حفظ عناصر بومی و سنتی اهمیت هویت معماری و رعایت شاخص های آن در هنگام تدوین و طراحی و اجرای این طرح ها را ضرورت می بخشد. بدین منظور در این مقاله به بررسی و تحلیل شاخص های هویت معماری در طرح آماده سازی و تفکیک روستایی مورد مطالعه قرار گرفته و به تحلیل و ارزیابی نقاط مثبت و منفی حاصل از آن پرداخته میشود و هدف از آن، دیدگاهی شفاف و ایجاد بستری برای درک مفهوم و ضرورت نیاز بکارگیری هویت معماری در پروژه های طرح تفکیک روستایی می باشد. در ادامه پیشنهاداتی در راستای توجه جدی تر به اهمیت شاخص های هویت معماری در پروژه های طرح تفکیکی مینماید و کوشش برآن است تا این مقاله بستری مطالعاتی و عملی - آکادمیکی برای توجه به نقش معماری و اهمیت آن در این گونه طرح ها برای علاقه مندان بیشتر ایجاد گردد.

Keywords:

معماری , طرح تفکیک ولیان , طرح سکونتگاهی , هویت معماری , شاخص های معماری