امیر حسین بدخشانفر - دانشجو کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران
محسن بینا - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران

بلایای انسانی(جنگ) پدیده ای است که از گذشته در ایران وجود داشته است. و از آنجا که هر کشور برنامه و اهداف خاص خود را دنبال می کند، رقابت و کشمکش میان کشورها امری طبیعی است. به دلیل پیشینه کشور ایران، الخصوص خوزستان احتمال وقوع جنگ در آینده وجود دارد. بعد از وقوع جنگ بین ایران و عراق که بر سر مشکلات سیاسی، ژئوپلتیکی و ذخایر نفتی به وجود آمده بود میتوان به مهم ترین پیامدهای آن صدمه و تخریب منازل مسکونی و بیخانمان شدن ساکنان بی شماری پرداخت. که نیاز ضروری جنگ زدگان پس از جنگ مسئله مسکن می باشد. با توجه وجود مراکز مهم نظامی در شهر دزفول و آسیب پذیری این شهر در برابر بحران ها، ضروری است پیش بینی لازم را نسبت به برنامه ریزی، مکان یابی و نیاز به اسکان موقت مطلوب جهت استقرار و اسکان مردم در زمان های بحران، بعمل آید . هدف نیز یافتن طرحی برای بازماندگان در شرایط بحران است تا در آن افراد حادثه دیده زندگی خود را با دیگران در توازن یابند و نیز ایجاد فضایی امن و مناسب جهت اسکانموقت بازماندگان یک حادثه می باشد. در این پژوهش سعی شده از روش توصیفی -تحلیلی استفاده شود و جمع آوری اطلاعات به صورت اسنادی و کتابخانه ای می باشد. با تدابیری برای مکانیابی که مقوله امنیت مهم می باشد میتوان با ایجاد حصارکشی دور تادور چادرها و برپایی چادرهای فامیلی در کنار هم تا حدودی مشکل را برطرف کرد و از نظر کالبدی استفاده از مصالح بومی، ساخت آسان و کم هزینه به اسکان موقت مطلوب دست یافت

اسکان موقت، سوانح جنگی، دزفول