یوسف اسکندری رونق - دانشجوی کارشناسی معماری دانشکده فنی انقلاب اسلامی شماره یک تهران

بررسی و درک مفهوم معماری پایداری از قرن ۱۹ .م، تاکنون در تمام جوامع زمینه ای را فراهم آورده که بتوان برای نگرش به زندگی پایدار برای جامعه کنونی و آیندگان کمی تامل کنیم. آن چه که تاثیر پایداری را در زندگی ما دوچندان می کند. ارتباط این موضوع در محیط زندگی روزمره است. امروز معماری مدرن و فرامدرن، که از ابزار تکنولوژی بهره می برد، در پایداری دچار نقصان است و برای اینکه بتوان ازآن به عنوان وسیله ای در زمینه ای چون آسایش و راحتی برای سلامتی انسان سود جست بایستی به اصولی از طراحی دست یابیم، که بتواند معیار های پایداری ما را در محل زندگیمان تامین نماید. لذا در این پژوهش روش تحقیق نظری است که به شکلی بنیادین به بررسی نظریه های موجود، مفاهیم، اصول بنیادین موضوع و رابطه ی بین پدیده ها بیان می شود. نظریه توسعه پایدار و در پی آن معماری پایدار از بحث انگیز ترین موضوعات معماری معاصر است. در واقع معماری پایدار با وجودی که دید اصلی آن مربوط به مسئله محیط زیست است، از تمامی گرایش هایپیشین که به مسئله تقلیل استفاده از مصالح و انرژی توجه کرده اند بهره می گیرد. و به صورت جامع می توان گفت طراحی پایدار نوعی از معماری است که از حداکثر استعدادهای محیطی برای آسایش مصرف کنندگان سود می جوید، و همچنین شرایط نامطلوب حاصل از ساخت و ساز را به حداقل سوق می دهد. که نتیجه کلی در آن توسعه و حفاظت محیط زیست و ساختن نیازهای نسل کنونی بدون به مخاطره افکندن منابع مورد نیاز نسل آتی است، که در گرو تحقق توسعه پایدار و اجرایی شدن آن است.

معماری پایدار، تکنولوژی، معماری مدرن و فرا مدرن، انسان، طبیعت.