الناز محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران
محسن بینا - استادیار گروه معماری، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران

وضع نابسامان بافت های فرسوده و معضلاتی که دارند همیشه مورد توجه برنامه ریزان و مسئولان شهری بوده است. عدم موفقیت برنامه ها و تصمیمات برای احیای این بافت ها در سال های اخیر منجربه روی آوردن به مفاهیم جدید از جمله بازآفرینی شهری شده است. بازآفرینی به عنوان رویکردی جامع در مسیر اهداف توسعه پایدار می تواند این نقاط ضعف شهری را به فرصتی برای توسعه تبدیل کند. توسعه پایدار شهری با هدف ارتقای کیفیت زندگی با توجه به نیاز حال و آینده، توسعه درونزا را با اعتقاد به احیا بافت درونی شهر برای خارج شدن از معضلات ، فرصتی برای پویایی شهر و همچنین عرضه انواع مسکن به حساب می آورد، چرا که امروز موضوع تامین مسکن شهری، با سیل روبه افزایش جمعیت شهری به موضوعی نگران کننده تبدیل شده است در نتیجه می توان گفت طراحی مسکن پایدار به عنوان یک عامل تعیین کننده در توسعه پایدار ، در بافت های فرسوده هم به مفهوم توسعه از درون توجه کرده و هم در مسیر کلان بازآفرینی شهری می باشد. این پژوهش با این پرسش که چگونه می توان ویژگی های کالبدی مسکن پایدار را با توجه به معضلاتی که بافت فرسوده دارد در حیطه معماری عملی کرد، به نگارش در آمده است. در این پژوهش از مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است و روشی توصیفی و تحلیلی دارد.

ویژگی کالبدی مسکن، مسکن پایدار، بافت فرسوده،باز آفرینی،توسعه پایدار،توسعه درونزا