مصطفی ایستگلدی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل
غلامعلی خمر - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زابل
زهرا سرابندی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
اسما خندان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه زابل

توسعه، بهبود در همه ابعاد است پیشرفت در یک بعد و پیشرفت در بعد دیگر باتعریف توسعه سازگاری ندارد. توسعه پایدار شهری، شکلی ازتوسعه امروزی است. که توان توسعه مدام شهرها و جوامع شهری نسل های آینده را تضمین می کند. در این راستا آینده پژوهی سعی دارد با شناخت فضای موجود فضاهای احتمالی آینده را شناخته وبهترین فضای ممکنه را در راستای توسعه ی شهر مورد نظر ارایه نماید. البته در این فرایند تاکید زیادی بر مشارکت ساکنین آن شهر (مردم ونهادهای اداره کننده ی شهر) در راستای تحقق این فضاهای پیش بینی شده را دارد. تحقیق حاضر نیز به دنبال بررسی این موضوع در شهر زابل می باشد.روش انجام مطالعه در این تحقیق با توجه به ماهیت کار مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی می باشد جهت گیری اصلی این پژوهش کاربردی است. مبانی نظری و پیشینه تحقیق با استفاده ازمنابع کتابخانه ای و اسنادی تدوین شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد رویکرد آینده پژوهی زمانی موفق خواهد شد که مدیریت بر پا به دانش باشد زیرا مد یریت بر پایه دانش راهکارهای است که می توان آن را کلید دستیابی به توسعه پایدار مطرح کرد و این امر با شناخت و ارزیابی واقعی از نوع نگاه عملی به آینده به دست می آید. زیرا آینده امری است که تصمیم گیرندگان با طراحی دقیق آن در هر حوزه ای می توانند خردمندانه عمل کنند و با شناخت فضای مکان موردنظر و سازگاری با فضا از دل رهیافت های مردمی دو مشارکتی و با مدیریت صحیح تلاش هایشان را در جهت مناسب هدایت نمایند و به نتیجه مطلوب دست یابند.

توسعه،پایدار، شهر، زابل،آینده پژوهی