مریم شهبازیان - دانشجوی ارشد علوم محیط زیست، دانشگاه زنجان، ایران
علی مهدی نیا - دانشیار دکتری شیمی تجزیه، هیات علمی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی و علوم جوی، تهران، ایران
عباسعلی زمانی - دانشیار دکتری شیمی تجزیه، گروه علوم محیط زیست، دانشکده علوم، دانشگاه زنجان
یونس خسروی - دانشیار دکتری اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی، گروه علوم محیط زیست، دانشکده علوم، دانشگاه زنجان، ایران

گسترش صنعت و شهرنشینی در ساحل دریاها سبب افزایش آلودگی ترکیب های آلی در منابع آبی شده است.در مطالعه حاضر آلاینده های آلی پایدار، هفت ترکیب بی فنیل پلی کلرینه (PCB) به عنوان ترکیب هایشاخص، در رسوب های فراساحلی منطقه ی مکران اندازه گیری شده است. نمونه های رسوب در سال ۱۳۹۸ از۱۲ ایستگاه در امتداد منطقه ی مکران جمع آوری شدند. پس از آماده سازی نمونه های جمع آوری شده واستخراج با امواج ماکروویو از کروماتوگرافی گازی با آشکارساز طیف سنجی جرمی (GC-MS) برایاندازه گیری استفاده شد. مجموع مقدار این ترکیب ها (ΣPCB شامل PCB۱۸۰, PCB۱۵۳, PCB۱۳۸, PCB۱۱۸, PCB۱۰۱, PCB۵۲, PCB۲۸) در نمونه های رسوب بر حسب ng kg-۱ در محدوده ی۲۰ / ۱۱۵ (در ایستگاه حوالی کوه مبارک) تا ۷۳ / ۸۵۶ (در ایستگاه کنارک) قرار داشت. از این مقدار بیشترینو کمترین مقدار میانگین این ترکیب ها بر حسب (۱-)ng kg به ترتیب ۷۹ / ۱۸۳ (PCB۵۲) و ۱۶۳ / ۲(PCB۱۱۸) اندازه گیری شد. مقایسه مقدار PCB های اندازه گیری شده با شیوه نامه استاندارد کیفیت رسوبکانادا (ISQGs) و استاندارد کیفیت رسوب آمریکا (NOAA) تایید می کند که این ترکیب ها در مقدار بسیارپایین تری از استاندارد پیشنهاد شده قرار دارند.

آلینده های آلی پایدار، مناطق ساحلی، آب سطحی، کروماتوگرافی گازی، ایران