بررسی تاثیر خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب در پیشبینی خودراهبری یادگیری دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان بوشهر

این مطالعه با هدف نقش خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب در پیشبینی خودراهبری یادگیری دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان بوشهر صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق کلیه پسران دوره ی متوسطه دوم شهرستان بوشهر به تعداد ۱۵۰۰ نفر بود که حجم نمونه بر حسب جدول مورگان ۳۶۰ نفر تعیین شد. روش تحقیق به صورت توصیفی- همبستگی بوده است. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خود راهبری یادگیری فیشر و همکاران، خودکارآمدی تحصیلی مورگان و همکاران و اضطراب مدرسه فیلیپس استفاده گردیده است. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن است که اضطراب مدرسه از توان پیشبینی خودراهبری در یادگیری برخوردار نیست و خودکارآمدی تحصیلی از توان پیشبینی خودراهبری در یادگیری برخوردار است، واکنش فیزیولوژیک به صورت مثبت و فقدان اعتمادبه نفس به صورت منفی از توان پیشبینی خود مدیریتی برخوردارند، اضطراب امتحان و فقدان اعتمادبه نفس به صورت منفی از توان پیشبینی رغبت در یادگیری برخوردارند، فقدان اعتمادبه نفس به صورت منفی از توان پیشبینی خودکنترلی برخوردارند.کوشش و بافت به صورت منفی از توان خود مدیریتی و رغبت در یادگیری و خودکنترلی برخوردارند.

Keywords:

خودکارآمدی تحصیلی , اضطراب , خودراهبری یادگیری , خودکنترلی , خودمدیریتی , رغبت در یادگیری