توحید آقاجانی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز
خلیل اسماعیل پور - دانشیار، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و شیوه های فرزندپروری با رفتارهای پرخطر در نوجوانان است. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهرستان مراغه می باشد که از این میان تعداد ۳۳۵ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یکراهه، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از نظر رفتارهای پرخطر در چهار شیوه فرزند پروری تفاوت وجود دارد، بیشترین میانگین رفتار پرخطر مربوط به شیوه فرزند پروری بی اعتنا بود و بعد از آن شیوه های فرزند پروری مستبد و سهل گیر قرار داشتند و کمترین میانگین در رفتار پرخطر مربوط به شیوه فرزند پروری مقتدر بود. در رابطه بین سبک های دلبستگی با رفتارهای پرخطر نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با رفتارهای پرخطر رابطه منفی و معنی دار وجود دارد، رابطه سبک دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا با رفتار پرخطر معنی دار نبود. برای پیش بینی رفتارهای پرخطر سه سبک دلبستگی اجتنابی، ایمن و دوسوگرا و ابعاد کنترل و محبت شیوه های فرزند پروری وارد رگرسیون شد، نتایج نشان داد که دلبستگی ایمن و ابعاد کنترل و محبت شیوه های فرزند پروری می توانند رفتارهای پرخطر را بصورت معنی دار پیش بینی کنند. با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود با اتخاذ برنامه های پیشگیرانه ای مثل آموزش والدین از بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان پیشگیری نمود.

رفتارهای پرخطر، سبک های دلبستگی، شیوه های فرزندپروری