بررسی رابطه هوش هیجانی با افسردگی و اضطراب دانش آموزان پسر نابینای شهر تهران

دانش آموزانی وجود دارد که به دلایل ژنتیکی یا محیطی با معلولیت نابینایی در مدارس استثنایی مشغول به تحصیل می شوند. محدودیت هایی که معلولیت بینایی در دانش آموز مبتلا ایجاد می کند فقط منحصر به حوزه بینایی و مهمترین حس انسان یعنی بینایی نمی باشد.هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوشهیجانی با افسردگی و اضطراب دانش آموزان پسر نابینای مقطع راهنمایی شهر تهران می باشد. این پژوهش از تحقیقات توصیفی همبستگی بوده و روش اجرای آن پیمایشی است می باشد جامعه آماری کل دانش آموزان مقطع راهنمایی با حجم نمونه ۶۰ نفر که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. در این پژوهش از آزمون افسردگی کودکان و نوجوانان و آزمون اضطراب بک پرسشنامه هوش پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن((EQ-i استفاده شده است.و در این مطالعه برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون همزمان و نرم افزار spss بهره گرفتیم. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین هوش هیجانی دانش آموزان نابینا و اضطر اب و افسردگی آنها رابطه منفی معنادار مشاهده شد. از بین زیر مولفه های هوش هیجانی به جز زیرمولفه حل مساله،مسئولیت پذیری سایر زیر مولفه ها در سطح p<۰/۰۱ از لحاظ آماری با افسردگی همبستگی منفی دارند. نتیجه پژوهش بیانگر این امر است که مساله سازگاری مهمترین رکن در آموزش دانش آموزان نابینا می باشد. هوش هیجانی در انواع سازگاریهای دانش آموز نابینا (خانوادگی، شغلی، اجتماعی، عاطفی، جسمانی)؛کاهش اضطراب وکاهش افسردگی نقش اساسی دارد.

Keywords:

دانش آموز نابینا , هوش هیجانی , افسردگی , اضطراب