بررسی رابطه بین اهمالکاری با خود ناتوانسازی تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

عملکرد تحصیلی دانش آموزان و عوامل موثر بر آن سالهاست که مورد توجه متخصصان آموزش و پرورش قرار گرفته است. اهمالکاری، ازجمله عوامل تاثیرگذار بر عملکرد دانش آموزان است. اهمالکاری مانع پیشرفت دانش آموزان شده و ممکن است پیامدهایی از جمله احساس خودناتوان سازی تحصیلی را برای دانش آموزان به همراه داشته باشد. با توجه به ماهیت این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه بین اهمالکاری با خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی میباشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سروآباد تشکیل داد،که ۱۰۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش، برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اهمالکاری تاکمن (۱۹۹۱) و پرسشنامه خود ناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینسمر پلستر (۲۰۱۰)، استفاده شد. و پایایی آن از طریق از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۰/۸۲ و ۰/۸۴ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. نتایج نشان داد، میزان ضریب همبستگی پیرسون اهمالکاری با خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی ( r=۰/۵۶۲ ) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد، یعنی با افزایش میزان اهمالکاری، خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی افزایش مییابد و بلعکس.

Keywords:

اهمالکاری , خودناتوان سازی تحصیلی , دانش آموزان , ابتدایی.