محسن سالاری - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی ابرکوه و عضو کانون وکلای کرمان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مساله بر سازگاری دانش آموزان پسر پایه ششم شهر کرمان بود. پژوهش حاضر شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری تعداد ۵۰۰ دانش آموز پسر پایه ششم ابتدایی در شهر کرمان در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بود. با مراجعه به پرونده تربیتی و معرفی مشاوران تحصیلی ۱۸۶ نفر که ناسازگار شناخته شده بودند، پرسشنامه سازگاری را تکمیل کردند از بین آنها ۶۰ نفر که کمترین نمره را در سازگاری داشتند انتخاب و پس از همتا سازی به صورت تصادفی ۳۰ نفر در گروه گواه و ۳۰ نفر در گروه آزمایش جایگزین شدند. در این پژوهش نیز مهارت حل مساله به شیوه دزوریلا و گلدفرید در ۸ جلسه یک ساعته، هفته ای یک جلسه به مدت ۲ ماه به شرح زیر اجرا شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ((۱۹۹۳ که سه بعد سازگاری عاطفی، اجتماعی و آموزشی(تحصیلی) را مورد سنجش قرار می دهد. جهت بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شدیافته های پژوهش حاضر نشان داد آموزش حل مساله موجب افزایش سازگاری کلی، عاطفی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان ناسازگار شده است.

سازگاری تحصیلی، سازگاری عاطفی، سازگاری هیجانی، مهارت حل مساله، دانش آموزان