اثربخشی امید درمانی بر ارتقاء مهارت زندگی و پیشگیری از عود اعتیاد در دانشجویان با سوء مصرف مواد مخدر

امروزه اعتیاد دانشجویان به مواد مخدر درکشور به عنوان یک مساله ملی مطرح بوده و در سال های اخیر از نظراقتصادی، بهداشت، امنیت عمومی و قضایی ابعاد وسیع و نگران کنندهای پیش روی دست اندرکاران این حوزه هاگذاشته است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی بر ارتقاء مهارت زندگی و پیشگیری از عود اعتیاددر دانشجویان با سوء مصرف مواد مخدر شهر کرمانشاه در سال ۹۸-۹۷ و با هدف اصلی جلوگیری از عود اعتیاد در دانشجویان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر صورت گرفت. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون - پس آزمون بود. جامعه آماری دانشجویان معتاد در حال ترک یا ترک کننده مراجعه کننده به پنج مرکز ترک اعتیاد در شهرکرمانشاه بودند که از این میان آنان به روش نمونه گیری در دسترس و طبق معیارهای پژوهش (داشتن اعتیاد،علاقه به شرکت در این نوع مداخلات درمانی و عدم دریافت مداخلات پیشین) تعداد ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروهآزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) قرار داده شدند پس از توزیع ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مهارت زندگیو پرسشنامه عود اعتیاد، مداخلات درمانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در هر هفته سه جلسه و بر مبنای رویکردامید درمانی شناختی-رفتاری، در چارچوب طرح درمانی ویلدرموت و اسنایدر بر روی گروه آزمایش اجراء شد وداده ها در مرحله پس آزمون دوباره ثبت گردید و سپس نتایج مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون با استفادهاز تحلیل کواریانس (چند متغیره و تک متغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادند که افزون براینکه مداخلات درمانی مبتنی بر امیددرمانی تاثیر مثبتی بر ارتقاء مهارت های زندگی در میان دانشجویان با مصرفمواد مخدر در حال ترک اعتیاد داشته است موجب کاهش عود اعتیاد در این افراد هم شد. پیشنهاد می شود انجاماین مداخلات بر روی بیماران دیابتی، کرونر قلبی، سرطان و افراد دارای افکار خودکشی نیز اجراء گردد.

Keywords:

مهارت زندگی , عود اعتیاد , امید درمانی , مواد مخدر