اثر کودهای زیستی وآلی وشیمیایی بر عملکرد ومیزان نیترات موجود دردانه ذرت.

امروزه کاربرد کودهای آلی و زیستی در جهت بهینه سازی مصرف کودهای شیمیایی وهمچنین افزایش کیفیت محصول تولیدی و حفظ حاصلخیزی خاک در نظام های پایدار کشاورزی، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. به منظور بررسی اثر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی، الیو شیمیایی بر خصوصیات کمی و کیفی ذرت دانه ای سینکل کراس سیمون، آزمایشی بصورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح کودهای، کامل تصادفی ودر ۴ تکرار و دو سال متوالی ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ اجرا شد عامل نیتروژن در سه سطح صفر و ۱۵۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار و با استفاده از کود اوره ۴۶درصد و عامل ورمی کمپوست درسه سطح صفر و ۶ و ۱۲ تن در هکتار و عامل مایکوریزا در دو سطح کاربرد وعدم کاربرد بودند. یافته ها نشان می دهد که بیشترین دمیزان نیترات به دست آمده در عدم کاربرد مایکوریزا ورمی کمپوست و با مصرف ۳۰۰ کیلوگرم ازت خالص در هکتار به میزان ۱۴۲.۷۷ میلی گرم در کیلوگرم دانه به دست آمد وبیشترین عملکرد به میزان ۱۶.۹۶ تن در هکتار در کاربرد مایکوریزا و مصرف ۱۲ تن ورمی کمپوست و ۳۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص به میزان ۱۶.۹۶ تن در هکتار به دست آمد. همچنینبا مصرف ۶ تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه مایکوریزا و با ۵۰ درصد کود نیتروژن می توان بدون کاهش چشمگیر عملکرد ۱۴.۸۵ تن در هکتار، میزان انباشت نیترات در دانه به مقدار ۴۴.۶۵ میلی گرم در کیلوگرم دانه به دست آمد که نشان می دهد کاربرد کودهای آلی و زیستی به همراه کود شیمیایی باعث تعدیل اثرات زیانبار کودهای شیمیایی نیز می شود.

Keywords:

نیتروژن , ورمی کمپوست , مایکوریزا , عملکرد , نیترات دانه ذرت