سهم آلودگی هوا بر اثر منابع آلاینده گازی در شهر اصفهان

بحث آلودگی هوای کلان شهرهای کشور و قانون گذاری درباره آن به قانون شهرداری در سال ۱۳۳۴ بر می گردد. در بند ۲۰ ماده ۵۵ این قانون بحث کاهش آلودگی هوا مورد توجه قرار گرفته است، اما این موضوع از سال ۱۳۷۴ که آلودگی به مرز تهدید رسید، و باعث شد تا قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا در این سال مصوب شود. عمده سال سهم آلودگی به خودروهای موتوری با ۵۸ ٪ داده شده و سهم واحدهای مسکونی، تجاری و صنعتی در مجموع ۴۲ ٪ تعیین شد.در سال ۱۳۷۳ فعالیت های دیگری چون تدوین اولین استاندارد انتشار گاز خروجی وسایل نقلیه، گاز سوز کردن وسایل نقلیه موتوری و معاینه فنی خودروها پایه گذاری شد در این سال نتایج تحقیقات اولیه گروه ژاپنی جایکا میزان سهم منابع متحرک را ۷۷ ٪ از کل آلودگی هوا در کوتاه شهر تهران نشان داد. اطلاعات مصرف سوخت جایگاه بنزین به صورت ماهیانه در ناحیه مرکزی اصفهان ( اصفهان، خمینی شهر و فلاورجان) بدست آمده است که ۶۹ عدد آن در محدوده ۱۵ گانه شهر اصفهان است. در این سال ناحیهمرکزی اصفهان حدود ۱,۰۷۰ میلیون لیتر سوخت مصرف شده است، که به طور متوسط مایانه حدود ۶ / ۸۱ میلیون لیتر می باشد. حوادث سال های اخیر در خصوص افزایش میزان آلاینده های جوی، ضرورت شناخت بیشتر علل وقوع این حادثه ها مشخص گردیده است. اتومبیل ها عمده ترین منبع برای مه دود شیمیائی هستند و وابستگی شدید به اتومبیل برای حمل و نقل و مسافرت های درون شهری در شهرهای بزرگ باعث انتشار مقادیر عظیمی از هیدروکربن های سوخته نشده و اکسیدهای نیتروژن شده است.

Keywords:

آلودگی هوا , آلاینده گازی , اصفهان