کاربرد بوم شناسی سیمای سرزمین در حفاظت از حیات وحش

تخریب و تکه تکه شدن زیستگاه جدیترین تهدید برای حفاظت از تنوع زیستی و علت اصلی بحران انقراض در حال حاضر است که شکلات اساسی در محیط زیست ایجاد می کند؛ و این شرایط باعث شکسته شدن زیستگاه ها به زیستگاهای کوچک تر و جدایی آنها می گردد. این تکه تکه شدگی بر روی حیات وحش زیستگاه موثر بوده و باعث عدم ارتباط بین لکه ها می گردد. مدیریت زیستگاه ها و حیات وحش جهت رفع این مشکلات نیازمند استفاده از اصول و روش های مختلف است. بوم شناسی سیمای سرزمین یکی از روش های است که به مطالعه ساختار، کارکرد و تغییر دریک ناحیه از سرزمین متنوع و ناهمگن شامل بوم سازگان های متنوعی که در ارتباط و تقابل هستند می پردازد. یکی از رویکردهای مهم درزمینه حیاتوحش پویایی جمعیت ها در سیمای سرزمین ناهمگن و تکه تکه شده است به وجود آوردن نوع و مقدار پیوستگی مناسب بین لکه های باقیمانده زیستگاهی و امکان جابجایی و انتشار موثر بین آنها تاثیر بسزایی در حفظ جمعیت و پویایی فرا جمعیت ها در حیات وحش دارد. پیوستگی سیمای سرزمین باعث افزایش انعطاف پذیری اکوسیستم و درنتیجه کاهش اثرات منفی تکه تکه شدن زیستگاه می شود. با بکار بردن اصول بومشناسی سیمای سرزمین در پس اقدامات حفاظتی مربوط به پیوستگی می تواند عملکردهای اکوسیستمی را تضمین و خدمات اکوسیستمی را برای حیات وحش فراهم نماید.

Keywords:

بوم شناسی سیمای سرزمین , حیات وحش , حفاظت