بررسی پراکنش جغرافیایی و پتانسیل تولید گیاهان دارویی درشهرستان گلپایگان (مطالعه موردی منطقه لهرامش)

مراتع از بزرگ ترین نعمت های خدادادی و از با ارزش ترین منابع طبیعی یک کشور به شمار میرود که دارای کارکردها و فواید بسیار متنوع می باشد از این رو میتوان با تلفیق این باور به مدیریت علمی، از این منابع خدادادی به عنوان یک ظرفیت قابل توجه در ایجاد درآمد، اشتغال و حفظ محیط زیست استفاده کرد. تخریب منابع طبیعی و محیط زیست، پیامدهای زیان باری بر جامعه و حیات بشریمی گذارد که از بین رفتن پوشش گیاهی، فرسایش خاک، ایجاد سیل های مخرب، تخریب اراضی، تولید ریزگردها و آلودگی هوا از مهم ترین آن هاست. استفاده چندمنظوره ازجمله راهکارهای عملی و مناسب محسوب می گردد. ایران جزء محدود کشورهایی است که از تنوع آب و هوایی بالایی برخوردار است و همچنین یکی از مراکز تنوع ژنتیکی گیاهی جهان به حساب می آید. شناخت شرایط رویشگاهی گیاهان دارویی با آگاهی از خصوصیات اکولوژیکی گونه های بومی سازگار در هر ناحیه، ما را در مدیریت و بهره برداری صحیح از این منابع یاری می رساند. منطقه لهرامش در فاصله ۶ کیلومتری شمال غرب شهرستان گلپایگان واقع شده است. در این تحقیق به منظور اندازه گیری تولید گیاهی از روشی که به آن قطع و توزین گفته می شود استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده گیاه جاز Scariola.orientalis بیشترین میزان تولید در این مرتع را داشته است. با توجه به این که دامداری روش بهره برداری غالب در این منطقه است و برداشت و تجارت گیاهان دارویی به صورت غیراصولی و بیشتر برای مصارف خانگی انجام می شود، بهره برداری گیاهان دارویی و زنبورداری جز بهره برداری های بالقوه درنظر گرفته شدند که پتانسیل جبران کاستی ها و خسارات اقتصادی و اکولوژیکی حاصل از دامداری را دارند و می توانند به عنوان راهکارهای اقتصادی و اکولوژیکی مکمل، متمم و حتی جایگزین دامداری قلمداد شوند

Keywords:

استفاده چند منظوره از مراتع , گیاهان دارویی , روش قطع و توزین