سیاست خارجی ایران در بحران سوریه با تاکید بر نظریه رئالیسم تدافعی

سوریه که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان متحد استراتژیک ایران در منطقه محسوب می شود و همواره در دوران جنگ تحمیلی ایران را مورد حمایت قرار داد؛ از سال ۲۰۱۱ دچار بحران و جنگ داخلی از یک سو و فشار کشورهای غربی از دیگر سو شده است. به دنبال این تنش ها لزوم حمایت از این متحد استراتژیک برای ایران ضروری به نظر می رسید. چرا که جدای از این اتحاد، سوریه حلقه واصله ایران و حزب الله لبنان نیز به شمار می رفت و از دست رفتن این متحد استراتژیک به معنی از دست رفتن منافع ایران در منطقه و حتی جبهه مقابله با اسرائیل بود. تمامی این عوامل باعث شد تا ایران برای حفظ این منافع دست به حضور نظامی در سوریه بزند تا کمترین هزینه را در قبال این بحران بپردازد. اما حضور نظامی ایران در سوریه شائبه قدرت نمایی ایران را به کشورهای منطقه و حتی برخی سیاستمداران در داخل کشور نشان می داد. همین امر باعث شد تا سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران سوریه و همچنین حضور نظامی در این کشور را در چارچوب رئالیسم تدافعی مورد بررسی قرار دهیم تا این موضوع را به اثبات برسانیم که این سیاست در راستای دفاع از امنیت داخلی و حفظ منافع خارجی در کنار حفظ نظم موجود در منطقه خاورمیانه است. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی - و بر مبنای نظریه رئالیسم تدافعی مواضع و دیدگاه های ایران را در بحران سوریه مورد بررسی قرار می دهد

Keywords:

بحران , سوریه , سیاست خارجی , ایران , رئالیسم تدافعی