ناهید کمال الدینی - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت جهانگردی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران
مهدی کروبی - استاد گروه مدیریت جهانگردی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، ایران

در شیوه ی مدیریتی یک سازمان مدیریت مقصد گردشگری (DMO)، ذی نفعان بخش عمومیوخصوصی در فرآیند تصمیم گیری و اجرای وظایف مدیریت مقصد مشارکت داده می شوند. بر اساس مرورصورت گرفته در این تحقیق، صاحبنظران مختلف تعاریف، ماهیت، شکل و وظایف متفاوتی برایDMO ها قایل هستند. وجه اشتراک این تعاریف و اشکال در این است که سازمان مدیریت مقصد بهدنبال ائتلاف تعداد زیادی از سازمان ها و گروه های ذی نفع و ایجاد هماهنگی میان آنهاست. در اینمقاله میزان توجه مجامع علمی خارج و داخل کشور ایران به موضوع مدیریت مقصد مورد بررسی ومقایسه گرفته است. نتایج بررسی ها حاکی از رشد تعداد مطالعات صورت گرفته طی سالهای اخیر در هردو حوزه می باشد. هم چنین نظر به عطف توجه بخش های آکادمیک به این موضوع و توصیه سازمانجهانی گردشگری به ایجاد سازمان های مدیریت مقصد در کشورهایی که فاقد چنین سازمان هایی هستند،در بخش دیگری از تحقیق به این سوال پاسخ داده شود که آیا می توان سازمان های متولی گردشگری درایران را نوعی DMO دانست؟ نتیجه بررسی صورت گرفته، حاکی از عدم همخوانی وظایف تعریف شدهبرای سازمان های دولتی متولی گردشگری در ایران با وظایف و تعاریف استاندارد سازمان های مدیریت مقصددر دنیا است.

؛DMO، سازمان مدیریت مقصد، بازاریابی مقصد، برند مقصد، ساختار سازمان گردشگری