محسن افروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد ارتباط تصویری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید رجائی، تهران، ایران

تایپوگرافی در ایران، به شکل امروزیاش، حرفه و هنری نوپا محسوب می شود و قدمت چندانی ندارد،درواقع نقطه آغاز این هنر با توسعه و رشد ارتباطات و به طور کلی تعاملات ارتباطی و دیجیتالیزه شدنآن، مسیر تازهای را تجربه کرد. رشد هنر گرافیک و گستردگی نیازهای نوین جامعه و پدید آمدنکامپیوتر به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای کار گرافیک و نشر رومیزی، همه و همه چالش های جدیدپیش روی خوشنویسی معاصر گذاشت. بنابراین می توان گفت انگیزه های کارکردی خوشنویسی، هم درنظام سنتی و هم در دنیای معاصر و مدرن، عاملی مهم در تحولات خط می باشد که درپی حفظ زیباییبصری، همواره بهدنبال "نوآوری" بهعنوان مهمترین خاستگاه تحولات خط، دچار اتفاقات تازه ای می شودکه امروزه این میراث نوشتاری با وجه بیانی خاص، متفاوت و ویژهاش در قالب تایپوگرافی، به رسانه ایبدل شده که همواره در جستجوی نوآوری و بدعت، سیر تحول و تکامل خود را طی می نماید و به عنوانعامل ارتباطی تاثیرگذار، دستمایه کار هنرمندان تجسمی قرار می گیرد، و این موضوع از اهمیت بسزاییبرخوردار است. این مقاله بر آن است تا به روش توصیفی و به صورت موردی، تایپوگرافی پوسترهایفرهنگی و هنری معاصر ایران را مورد مطالعه قرار دهد و به شیوه کیفی بررسی هایی را انجام دهد تانتایجی از تحلیل شیوه بیانی خط و نوشتار در پوسترهای فرهنگی و هنری در روند تحولات و تطوراتبیانی و اجرایی تایپوگرافی در پوسترها، ارائه دهد. نتایج بدست آمده، حاکی از آن است که مقوله خط ونوشتار در پوسترها از گذشته تا به امروز باتوجه به روند تحولات هنری، سیاسی، فرهنگی و اجتماعیدستخوش تغییرات و تحولات چشمگیری شده و در طول سالیان، به پیشرفت تکنولوژی نیز وابسته بودهاست و در نقطه ای طلایی با ورود به دنیای دیجیتال، مسیر تازهای را تجربه کرد، و همواره در جستجویکشف ویژگی های بصری آن نیز ابعاد تازه ای را رخ می نماید.

خط و خوشنویسی، تحولات تایپوگرافی، پوسترهای فرهنگی و هنری