یکپارچگی پویا، دیالوگ نوین روانشناسی و فیزیک کوانتوم

هدف اصلی این مقاله ادغام فیزیک کوانتوم و روانشناسی تحلیلی در زمینه بهداشت روان و پر کردن شکاف بین مدل هایی کوانتومی از روان و فیزیک است. ایده اصلی از انقلاب علمی در دیدگاههای جهانی از واقعیت ناشی می شود که تغییر پارادایم مکانیکی (یا تقلیل گرایانه) بهکوانتوم (یا کل نگر) را توصیف می کنند و نشان می دهند که روان و فیزیک به عنوان دو جنبه متفاوت از یک هستی شناسی مورد کاوش قرار میگیرند. این هستی شناسی ما را به سمت معرفی نظریه یکپارچگی پویا سوق داده است که به عنوان یک اصل حاکم در دیالوگ های جهان فیزیکیو روانی قابل مشاهده است. نگاهی متفاوت از دریچهی فیزیک به روانشناسی، درمانی بالاتر از سطح الگوهای روانی موجود را رقم خواهد زد. دراین رویکرد توجه خاص به حضور در لحظهی حال، دریافت پتانسیل های موجود و تغییر الگوهای شناختی، اضطراب شخص را کاهش داده و او رابه سمت وحدت با کل هستی و قرار گرفتن در سطح انرژی بالاتری سوق خواهد داد.

Keywords:

یکپارچگی پویا , روانشناسی تحلیلی , فیزیک کوانتوم , تضادها , فرافردی , دیالوگ