حسن افضلی شهری - موسسه آموزش عالی توس
نگین روزبخش - موسسه آموزش عالی توس
سیدمرتضی مرجانی - موسسه آموزش عالی توس
علیرضا بذرافشان - موسسه آموزش عالی توس
پرستو الماسیان - موسسه آموزش عالی توس
پسنا حسنی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند

فسخ در لغت به معنای نقض، زایل گردانیدن، تباه کردن و شکستن آمده است. فسخ یا انحلال ارادی قرارداد ازحیث جایگاه حقوقی یکی از مباحث اسباب سقوط تعهدات و قراردادها میباشد. گسترش روابط بین کشورهاباعث افزایش معاملات بین المللی شده و از آنجایی که انجام معامله و به طور کلی فعالیت اقتصادی نیاز بهقواعد حقوقی ویژه دارد، طبیعتا قواعد موجود از حیث کمی و محتوایی دست خوش دگرگونی هایی شده اند ودر برخی موارد بنا به اقتضای معاملات بین المللی قواعد موجود در نظام های حقوقی بزرگ جهان عینا واردعرصه بین المللی شده و گاهی نیز قواعد مزبور برای تطبیق با نیازهای تجارت بین الملل با اعمال تغییراتی دراسناد مربوطه مورد توافق کشورها قرار گرفته است. از جمله این قواعد، قاعده «وجود خیار فسخ به دلیل پیش بینی نقض قرارداد» است که در ماده ۲۷ کنوانسیون بیع بین المللی کالا مورد اشاره قرار گرفته است. همانطور که اشاره کردیم عدم اجرای قرارداد در موعد مقرر، باعث نقض قرارداد می شود، دارای ضمانت های اجرایی درجهت تامین منافع زیان دیده است. اما نقض قرارداد ، آیا دارای ضمانتهای اجرایی است؟ در اینجا به تعریففسخ و انواع آن در قراردادها پرداخته و عنوان خواهیم کرد اعمال حق فسخ به عنوان ضمانت اجرای نقضواقعی و پیش بینی قرارداد در حقوق ایران و اسناد بین المللی چگونه است.

فسخ، خیارات، نقض واقعی قراداد، نقض احتمالی قرارداد، ضمانت اجرای قراداد