هادی سلطانپور
یوسفعلی سلیمانیان - مربی دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین (ع)

با رشد شتابان جمعیت شهری کشورهای در حال توسعه، حاشیه نشینی به عنوان یکی از معضلات و مسائلاجتماعی دامن گیر مدیریت شهری این کشورها شده است. در ایران نیز، حاشیه نشینی به عنوان یک چالشفراگیر در بسیاری از شهرها و کلان شهرها خودنمایی کرده است. شهریکی از زیستگاه های انسانی است که بهدلیل حضور انسان، نیازمند ایمنی در همه ابعاد کالبدی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، مدیریتی و هرنوع اقدامیاست که جامعه انسانی و محیط طبیعی و مصنوع آن را بیمه کند. پدافند غیر عامل عبارت است از مجموعهاقدامات غیر مسلحانه ای که به کارگیری آن ها موجب افزایش بازدارندگی، کاهش آسیب پذیری، ارتقاء پایداریملی، تداوم فعالیت های ضروری و تسهیل مدیریت بحران در برابر تهدیدات و اقدامات نظامی دشمن می گردد.روش تحقیق این مقاله به صورت کتابخانه ای می باشد. بررسی جهت گیری های پژوهش های انجام شده درحوزه حاشیه نشینی، شناسایی تعاریف مرتبط با حاشیه نشینی در جامعه ایران از جمله اهداف مقاله حاضراست. نتایج حاصل از تحقیق، مبین این حقیقت است که توجه به مولفه هایی که از قبیل ساختار شهر وبالاخره، مشارکت های اجتماعی ساکنین هر محله، می تواند ساماندهی محلات شهری را بر اساس الزاماتپدافندغیرعامل امکان پذیر سازد.

حاشیه نشینی، پدافند غیرعامل، طراحی، شهرسازی