اکبر خزلی - دانشجوی دکتری امنیت ملی دانشگاه داعا و پژوهشگر دانشگاه جامع امام حسین (ع)

درعلوم اجتماعی تفسیری، انسان به عنوان بازیگر اصلی در مرکز تحولات اجتماعی قرار دارد و جامعه چونانمتنی است که باید در مقام قرائت وفهم آن بود. علوم هرمنوتیکال (معناکاو) یا به عبارتی تفسیری در مجموع درپی تایید این اصل هستند که؛ افعال آدمی، ظاهر و باطنی دارد که در این میان اصالت با باطن است، فهم ظاهرافعال و رفتارها نیز یک راه بیشتر ندارد و آن مراجعه به درون و درک آن است. مبانی معرفتی در نگاه به یکپدیده، دستگاه سنجه اش تفاوت دارد و در آن اثر می گذارد و خروجی نگاه به آن پدیده بر اساس دستگاه سنجهعلم» می شود که در هر نگاه یا مبانی معرفتی خودش خروجی علم آنها با همدیگر متفاوت است. در روشتفسیری یا تحلیلی، فلاسفه تحلیلی با پیشه نمودن روش تحلیل الفاظو تصورات افراد توانستند به زوایایناشناخته درون افراد راه یابند و بدین ترتیب تفاسیر بدیعی را از رفتارو افعال آدمیان ارائه دهند که برای عالماناثباتی چندان شناخته شده نبود ودر این بین در حوزه امنیت پژوهی از روش سخن گفته نشده و یا کمتر به آنپرداخته شده است. لذا در این مقاله می کوشیم تا با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از اسناد کتبخانه ای،ضمن پرداختن به چیستی روش تفسیری در حوزه امنیت، انواع آن را شرح داده و سرانجام به نقد این روش بپردازیم.

روش تفسیری، امنیت