CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

تحلیل گیتاشناختی و بومزادی فلور منطقه حفاظت شده البرز مرکزی (دامنه های ولوشت، داهلا و آزادکوه)

عنوان مقاله: تحلیل گیتاشناختی و بومزادی فلور منطقه حفاظت شده البرز مرکزی (دامنه های ولوشت، داهلا و آزادکوه)
شناسه ملی مقاله: JR_TBJ-13-46_004
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:

سیروس صابر آملی - دکترای تخصصی، مربی گروه تحقیقات منابع طبیعی، ایستگاه تحقیقات جنگل و مراتع چمستان، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، ساری، ایران
یونس عصری - دانشیار بخش گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
ولی اله مظفریان - استاد بازنشسته بخش گیاه شناسی، موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
غلام رضا بلالی - دانشیار بازنشسته گروه زیست شناسی گیاهی و جانوری، دانشکده علوم و فناوری های زیستی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سعید افشارزاده - دانشیار گروه زیست شناسی گیاهی و جانوری، دانشکده علوم و فناوری های زیستی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
روح اله اسماعیلی - رئیس اداره محیط زیست طبیعی، اداره کل محیط زیست مازندران، ساری، ایران

خلاصه مقاله:
بررسی ویژگی های فلور و ارتباط آن با عوامل بوم شناختی در رویشگاهها، به ویژه در مناطق حفاظت شده از اهمیت خاصی برخوردار است. منطقه بررسی شده، دامنه های ارتفاعات ولوشت، داهلا و آزادکوه در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی استان مازندران است.تعداد کل آرایه های جمع آوری و شناسایی شده ۳۳۱ و این آرایه ها متعلق به ۱۹۷ جنس و ۴۶ تیره است.طی مطالعات فلوریستیک منطقه، گونه Nepeta azadkouhensis Saberamoli  از خانواده Lamiaceae در جایگاه گونه جدید شناسایی و معرفی شد. ۲۵/۴۹ درصد آرایه ها را شکل زیستی همی کریپتوفیت تشکیل می دهد. ۴۰/۵۷ درصد کل گونه ها متعلق به کوروتیپ ایران - تورانی است. تعداد ۴۶ آرایه معادل ۹/۱۳ درصد از کل آرایه ها، اندمیک ایران و از این تعداد ۳۷ گونه معادل۲۲/۸۲ درصد گونه های اندمیک، متعلق به ناحیه رویشی ایران – تورانی است. رویشگاه استپ های کوهستانی به طور عمده همراه با گراس ها و گیاهان کوسنی شکل با ۴۷/۲۴ درصد کل آرایه ها، بیشترین غنای گونه ای را دارد. نتایج بررسی غنای گونه ای در کلاسه های ارتفاعی رویشگاه آرایه های اندمیک منطقه نشان داد درمجموع، بیش از ۷۰ درصد آرایه ها در رویشگاههای با ارتفاع متوسط تا نیمه مرتفع مستقر شده اند. بررسی سهم حضور گونه های اندمیک در عناصر نواحی رویشی، غالبیت ناحیه رویشی ایران – تورانی را در منطقه، با حضور و نفوذ شایان توجه عناصر اروپا – سیبری، تایید می کند.

کلمات کلیدی:
ارتفاع از سطح دریا, اروپا – سیبری, استان مازندران, ایران – تورانی, رویشگاه, غنای گونه ای, ناحیه رویشی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1258668/