حسن افشاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی HSE ، دانشکده فنی مهندسی، موسسه آموزش عالی مهر البرز، تهران، ایران
فرناز امین صالحی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده فنی مهندسی، موسسه آموزش عالی مهر البرز، تهران، ایران
زهرا قربانی نیا - دانشجوی دکتری برنامه ریزی محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عارف نوروز - تدریس یار گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده فنی مهندسی، موسسه آموزش عالی مهر البرز، تهران، ایران

روغن های مورد استفاده برای روغن کاری ماشین آلات پس از مدتی خاصیت خود را از دست می دهند. قسمتی از این روغن هاجمع آوری شده و بازیافت می شوند و مجددا مورد استفاده قرار می گیرند. بازیافت روغن های مستعمل در ایران عمدتا به روشسنتی با استفاده از اسیدسولفوریک و خاک رنگبر انجام می شود که حاصل آن تولید پسماند ویژه به نام لجن های اسیدی است که ازحدود ۴۰ سال گذشته تاکنون که بازیافت روغن های کارکرده در ایران آغاز شده، در مناطق مختلف به شکل ابتدایی در محیط زیستتخلیه شده است. با توجه به ساختار شیمیایی روغن موتورهای کارکرده، تخلیه کردن آنها در طبیعت و محیط زیست شهری ضایعاتاسفناکی به بار می آورد و محیط زیست انسان را به مخاطره می اندازد. در این تحقیق هدف بررسی ابعاد زیست محیطی روغنموتورهای مستعمل و همچنین مطالعه انواع روش های بازیافت و ارائه روش مناسب برای کاربرد در کشور می باشد. روش تحقیقکاربردی و از نظر ماهیت از نوع کیفی می باشد. در این تحقیق بعد از بررسی و تحلیل نقاط قوت و ضعف روش های مختلفبازیافت روغن های مستعمل این نتیجه اخذ گردید که در کشور ایران روش تقطیر فیلم نازک به دلیل عدم نیاز به افزودنی اسید وخاک جهت رنگبری و خالص سازی، بدون ضایعات ، پاک و مقرون بصرفه بودن روش قابل قبولی برای اجرا می باشد.

روش های بازیافت، روغن مستعمل، زیست محیطی