سامیه فقیهان - کارشناس ارشد معماری دانشگاه مازندران

اجتماع پذیر بودن یک فضا باعث افزایش تعاملات اجتماعی، و مناسب برای انواع فعایت ها و تمامی اقشار و گروه های جامعهمی باشد. امروزه با افزایش فردگرایی در جوامع مختلف و کاهش ارتباطات جمعی و کمبود فضاهای مناسب جمعی در مکان هایعمومی مانند بناهای تجاری و اقامتی جهت گذران اوقات فراغت، نیاز به مکان هایی با ویژگی اجتماع پذیر بودن و ترغیب افراد بهارتباطات سالم و جمعی بیش از پیش احساس می شود. برای تحقق روابط اجتماعی در مکان های تجاری-اقامتی توجه به ویژگیهای اجتماع پذیری مکان اهمیت دارد. وظیفه ی معماری یک فضای عمومی این چنینی، افزایش میزان حضور انسان و همبستگیبین آنها می باشد.هدف اصلی این پژوهش ، شناسایی مولفه های کیفی اجتماع پذیری و تحلیل و ارزیابی آنها در فضاهای عمومی،در جهت بیان راهکارهای اجرایی و عملی در طراحی فضاهای تجاری-اقامتی می باشد. تا با این کار بتوان در این فضاها فرصتتعامل و ارتباط، اشتیاق به فعالیت، شکل گیری رویدادهای اجتماعی، احساس امنیت، افزایش اعتماد به نفس و ... ایجاد نمود.

اجتماع پذیری، فضای معماری، فضای تجاری-اقامتی، تعاملات اجتماعی، طراحی فضای عمومی