بررسی نقش مناطق ویژه اقتصادی در میزان اشتغال زائی و سطح رفاه

یکی از راه های توسعه منطقه ای توجه به بحث مناطق ویژه اقتصادی است. ایجاد مناطق ویژه اقتصادی با هدف افزایش و توسعه صادرات، ایجاد اشتغال، جذب سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی و افزایش درآمد عمومی و سایر موارد صورت می پذیرد و پیامدهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گسترده ای را باخود به ارمغان می آورد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مناطق ویژه اقتصادی در میزان اشتغال زائی و سطح رفاه در شهرهای ساحلی شمالی است. ایجاد مناطق ویژه اقتصادی یکی از اهداف برنامه ریزی های راهبری، منطقه ای و ملی است که با هدف افزایش اشتغال و رفاه عمومی انجام می گیرد. اجرای چنین برنامه هایی مستلزم هزینه و فعالیت های گسترده ای است که باید پیامدهای آن پاسخگوی زمان و هزینه بالای آن باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان مناطق ویژه اقتصادی در سه منطقه امیرآباد، نوشهر و آستارا به تعداد ۱۳۶ تن می باشد. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی - پیمایشی است. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسشنامه است که سطح روایی و پایایی آن، برای تمامی سازه ها اندازه گیری و تائید شد. پس از تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از معادلات ساختاری در قالب نرم افزار Lisrel مشخص شد که: مناطق ویژه اقتصادی نقش مثبت و معنی داری در میزان اشتغال در شهرهای ساحلی شمالی دارند اما؛ بین مناطق ویژه اقتصادی و سطح رفاه ساکنین شهرهای ساحلی شمالی رابطه معناداری یافت نشد.

Keywords:

مناطق ویژه اقتصادی , اشتغالزایی , سطح رفاه