بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی و اعتماد مردم به دولت بر میزان مشارکت شهروندان در کنترل بحران کرونا

سرمایه اجتماعی در دو دهه اخیر به عنوان یک دیدگاه نظری موثر و یکی از مهمترین گزاره های نرم در عرصه حکمرانی شناختهمی شود و مورد پذیرش گسترده ای واقع شده است. اعتماد سیاسی از اجزای بنیادین آن محسوب می شود که پایه های مشروعیتنظام های سیاسی بر مبنای آن شکل می گیرد. تئوری سرمایه اجتماعی، اعتماد را منبع جامعه مدنی و زمینه ساز تعهد مدنی ودموکراسی می داند. بنابراین، سرمایه اجتماعی می تواند به عنوان رابط میان مردم و حکام، نقشی محوری در خصوص همراهی وهمکاری موثر شهروندان در اجرای خط مشی ها و سیاست گذاری های دولت ها ایفا نمایند و افزایش آن موجب کاهش شکاف واقعیتحکمرانی با پنداشت حکمرانی شود. با توجه به شرایط به وجود آمده در خصوص بحران جهانی کرونا، این مسئله در کنترل این بحراناجتماعی نیز می تواند نقش بسزایی را ایفا کند و با ترغیب مردم به مشارکت در اجرای سیاست های دولت برای کنترل بحران، درکاهش هزینه های حکومت برای اجرایی شدن سیاستگذاری ها، نقش آفرینی نماید. از این رو، این پژوهش به تبیین مفهوم سرمایهاجتماعی و نقش آن در به وجود آمدن اعتماد اجتماعی و ترغیب مردم به مشارکت در حل بحران های اجتماعی با نگاه ویژه به بحرانکرونا، می پردازد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , اعتماد اجتماعی , مشارکت شهروندان , بحران اجتماعی , کرونا